Dag meneer, kan ik begin? Ik ben een kind, Martijn is het moeder, Mike de vader. Het onderwerp is iPads. Het onderdeel rollenspel van het mondeling Frans in de derde klas levert soms vrolijke momenten op. Moeder en kind zijn in dit geval twee vriendelijke reuzen van ruim twee meter. Het zijn geen uitzonderingen in deze klas. Minstens vier andere jongens hebben de twee meter ook al gehaald. Als we samen bij een klaslokaal staan te wachten moet ik omhoog kijken als ik met ze praat. Heel vervelend om maar 1 meter 90 te zijn. Vader heeft het nog minder goed getroffen, een opdondertje van 1 meter 60 dat vol ongeduld op zijn groeispurt wacht.

Vader, moeder en kind kunnen niet wachten om te beginnen. Een Fransman zou ongeveer het volgende horen. Papa, mama, ik wil een iPad! - Een iPad, ik weet niet. Uitleggen. - Papa! Je kent een iPad! Ik heb nu veel boeks in mijn kopje. Boeks zijn zwaar, een iPad is handig, met een iPad is mijn kopje minder zwaar! - Ik begrijp het. Wat kost dat? - Vier hunderd euro. - Vier hunderd euro? Dat is duur! - Maar papa, met een iPad kun je kijk voetbalwedstrijden op zondag! - Voetbalwedstrijden kijken? Ik vind het goed!

Hoe aandoenlijk kunnen derdeklassers zijn. Ik zie grote lichamen op te kleine stoelen zorgvuldig uit het hoofd geleerde zinnen zeggen. Met nog steeds dezelfde serieuze voorbereiding die ze in de eerste klas hebben. Ik hoor uitroeptekens, veel uitroeptekens en een nadrukkelijk Nederlandse intonatie. Zongebruinde, behaarde benen steken onder de tafels uit.

Moeder Martijn heeft ondertussen een geniaal plan bedacht. Vier hunderd euro is te duur. Jij moet ook het geld verdien! Wij betalen drie hunderd euro en jij hunderd. - Hunderd? Ik moet hunderd euro verdien? Dan volgt een zorgvuldig geregisseerde stilte. Oké. Dank je wel papa en mama! Ik ben blij!
Stralende lach. Dat was het, meneer. Drie vriendelijke gezichten kijken me verwachtingsvol aan.

Jos Baack.
Docent Frans, Twents Carmel College, locatie De Thij