Voor alles is een eerste keer. Zo werd ik vorige week aangehouden door een inspecteur. Oké, het was niet fysiek, ik werd gebeld en gevraagd om een verklaring af te leggen. Maar het telefoontje kwam wel onverwacht. Je krijgt als bestuurder met veel te maken, en ik heb nogal wat ervaring in het onderwijs in de afgelopen 36 jaar, maar dit was nieuw voor mij. 

‘Mevrouw, heeft u iets dat op een voederbak lijkt?’ Een guitig koppie met vrolijke kijkers kijkt me aan. Uhm, een voederbak? ‘Ja, ik speel straks namelijk een non-binaire cavia en zo’n voederbak maakt het dan compleet.’

Op 1 oktober was het zover: mijn start als lid College van Bestuur bij Carmel. Wat heb ik al veel gezien en gehoord! Zo ontmoette ik afgelopen weken al veel collega’s en maakte ik kennis met een aantal Carmelscholen. Benieuwd naar mijn eerste indruk? Ik neem jullie graag mee. 

Toen ik zo’n 25 jaar geleden begon als docent werd ik goed opgevangen. Een fijn docententeam en behulpzame OOP’ers boden me tips en handreikingen voor de moeilijkste baan die er bestaat: het leraarschap. Al doende leert men, luidt het gezegde. Inderdaad had ik al snel in de gaten dat het geen goed idee was om leerlingen naar je tafel te laten komen als ze vragen hebben, maar dat ik beter zélf bij hen langs kan lopen. Ook duurde het even om in te schatten hoe streng ik moest zijn, en welke verwachtingen ik van mijn leerlingen kon hebben.  

Leuk! Ik kwam vorige week aanrijden bij ’t Spant in Bussum en de Carmelvlag wapperde voor het gebouw. Dat voelde als thuiskomen. Bij binnenkomst gonst het al van pitchers die op het ‘Carmel Marktplein’ hun stand opzoeken. De bezoekers druppelen wat later binnen en verzamelen boven om met koffie en thee de dagopening bij te wonen.