Eind januari neem ik afscheid. Het was een dubbel gevoel van ‘stilstaan bij alles wat is geweest’ dus, die laatste weken van 2024. En voor mij veel ‘laatste keren’. Zo was ook mijn allerlaatste kerstbijeenkomst met collega’s van het bestuursbureau. We maakten een kerstwandeling met verschillende opdrachten. We moesten onder andere een plankje afzagen van exact 13,4 centimeter. Na zorgvuldig overleg met de groep, zaagde ik het plankje voortvarend en netjes af. Daar weet ik wel raad mee, aangezien ik mijn carrière startte als docent handvaardigheid. Maar, heel belangrijk: de zaag moet scherp zijn.
Bewust stilstaan. Deze wens hoorde ik de afgelopen weken meerdere keren van medewerkers en schoolleiders. Stilstaan bij wat er gebeurd is, waar we nu staan en waar we naartoe willen. Een moment van reflectie. Hoe werken we met elkaar? Doen we de goede dingen? Houden we voldoende aandacht voor elkaar?
Onveiligheid op en rond scholen is een probleem dat overal speelt. En nee, niet alleen in de Randstad of grote steden. Ook op en rond Carmelscholen zien we incidenten zoals pesten, schadelijke vormen van sexting, bedreigingen en zelfs vechtpartijen. Leerlingen delen dit onderling via sociale media, met grote gevolgen voor alle betrokkenen.
Weer een berichtje op mijn telefoon: uw openstaande schuld is niet voldaan. Morgen legt de gerechtsdeurwaarder beslag. Een link om direct te betalen. Weer een poging van criminelen om geld of gegevens te stelen. Ik trap er niet in.
Terwijl leerlingen zich verdelen in groepjes zie ik één leerling aandachtig naar haar laptop turen. Als ze merkt dat ik haar richting op loop, vraagt ze me op de man, of liever gezegd vrouw, af: “Mevrouw, hoe oud bent u eigenlijk?” Ik had van alles verwacht, maar deze zag ik niet aankomen. “Nou, eind van het jaar word ik 60”, antwoord ik. “Oh echt? Dat had ik niet gedacht.” Dat compliment steek ik maar in m’n zak. En dan vervolgt ze. “Weet u, ik moet later waarschijnlijk doorwerken tot ik 70 ben, zé-vén-tíg! Dat is toch niet normaal?”. Met een diepe zucht glijdt ze onderuit op haar stoel alsof ze per direct alles uit haar handen wil laten vallen vanwege deze schokkende ontdekking. Tja, daar zit je dan. In de schoolbanken in de eerste klas van het voortgezet onderwijs. Ik kan me voorstellen dat veertig al oud is, laat staan het idee dat je zeventig moet worden voordat je kunt stoppen met werken.