In de tijd dat ik blogs schrijf voor Carmel Magazine is me dit nog niet overkomen. Een writersblock. Niet dat er niets te schrijven valt over mijn belevenissen op school. Immers, never a dull moment, beaamt iedere medewerker op het voortgezet onderwijs.
“Wat gebeurde daar nou in de les?”, vraag ik nadat ik haar de klas uitstuurde en een uitstuurformulier liet halen. Na afloop van de les meldt ze zich bij mij. Haar reactie: “Ja oké, het klopt dat ik geen boek bij me had en dat ik bijna niets had opgeschreven van de antwoorden, maar u moet ook altijd mij hebben. U heeft gewoon de pik op mij.” Dat vind ik altijd zo’n boeiende constatering. Het feit dat een klasgenoot van haar er een vorige keer uit was gestuurd en precies hetzelfde constateerde, maar dan over zichzelf, is blijkbaar geen overtuigend argument. Die andere leerling zei het ook al: “U moet altijd mij hebben, u heeft gewoon een hekel aan mij.” Om haar conclusie kracht bij te zetten, volgt haar beste argument: “Ik ben niet de enige die het ziet, anderen zeggen het ook. U let altijd op mij.”
Een paar zaterdagen geleden gebeurde er iets bijzonders. Meer dan 900 leraren, schoolleiders en (beleids)medewerkers kwamen op hun vrije zaterdag bij elkaar voor een congres over onderwijs: researchED. Het jaarlijkse congres waar praktijk en onderzoek elkaar ontmoeten. En ik mocht daar bij zijn.
In februari werd ik benoemd tot voorzitter van het College van Bestuur. Een eervolle rol, waarvoor ik dankbaar ben. Het vertrouwen van collega’s en de Raad van Toezicht betekent veel voor me. Tegelijk voel ik me onderdeel van een lange traditie: ik treed in de voetsporen van mijn voorgangers bij Carmel, een schoolbestuur met een rijke geschiedenis die ik nog volop ontdek.
Bestuurders hebben zittingstermijnen. Dat houdt in dat je per definitie een poosje mag meelopen in een organisatie en dat je daarna weer afscheid neemt. Als je je vertrek aankondigt, merk je dat mensen heel verschillend reageren. De een valt stil, de ander feliciteert je onmiddellijk. Een mooi compliment vind ik dat iemand zei dat ik zo veel Carmel uitstraalde en dat diegene zich niet kon voorstellen dat ik ergens anders zou werken. Ik kan mij perfect vinden in de Carmelwaarden en ben dan ook dankbaar dat ik me mocht laven aan meer dan honderd jaar Carmeltraditie. “Kennis is maar de helft”, de betekenisvolle uitspraak van Titus Brandsma. Kort en krachtig, en daarmee zeer richtinggevend.