We zijn weer compleet: alle Carmelscholen zijn sinds deze week weer vol aan de slag. Om maar met de deur in huis te vallen: dat kun je van de politiek niet zeggen. Daar staat het stil. Onderwerpen worden er binnenkort wel of niet controversieel verklaard. Met andere woorden: wat kan wel en wat kan niet behandeld in het nu nog demissionair kabinet. Dit raakt een gevoelige snaar bij mensen. Of het nu gaat om het klimaat, azielzoekers of om kansengelijkheid: we kunnen niet stilstaan als de wereld om ons heen doorgaat. In het onderwijs kunnen we thema’s niet afdoen met ‘dit onderwerp is nu controversieel, volgend jaar ben je de eerste’. Controversieel of niet, onze collega’s en leerlingen lopen iedere dag opnieuw de school in voor het beste onderwijs.

Weer zo’n spannende dag: de examenuitslag van het tweede tijdvak. Fijn dat veel leerlingen binnenkort hun diploma op mogen halen. Maar in heel Nederland liegen de examenresultaten er niet om. Deze zijn lager dan vóór corona. Dat is niet zo vreemd, want deze leerlingen ondergingen tijdens hun schoolperiode drie volle jaren coronaonderwijs. 

Het is weer de periode van de managementgesprekken. Dit betekent dat ik collega’s op onze scholen spreek, die onder andere verantwoordelijk zijn voor het implementeren en verbeteren van de basisvaardigheden. Taal, rekenen, digitale geletterdheid en burgerschap: het zijn belangrijke vaardigheden, die je nodig hebt in je verdere leven. Om deze vaardigheden te verbeteren, is het nodig dat je ze integreert in zoveel mogelijk vakken. In de context van het betreffende vak natuurlijk. Doe je dit niet, dan blijven de vaardigheden achter. De zogeheten ‘transfer’, ook wel vertaalslag, wordt dan namelijk niet gemaakt. 
Maar het is nog best een uitdaging om de basisvaardigheden overal te laten terugkomen. Hoe doen we dat?

Enige tijd terug viel mij de twijfelachtige eer te beurt om onderdeel te zijn van online posts namens twee nepaccounts van school. Geen idee wat er precies stond maar ik kwam er in ieder geval niet positief vanaf. Het scheelt dat ik niet de enige was. Het was een hele line-up, maar toch. Ik hoorde dit vlak voor m’n eerste les van die dag. De loop van de koffiehoek naar m’n lokaal was pittig, dwars door de grote hal gevuld met een paar honderd leerlingen. Even zou ik hier gewoon niet willen zijn.

Stel je voor: je bent als docent Nederlands al 30 jaar verbonden aan je school. De kosten voor levensonderhoud lopen zo hoog op, dat het met een middeninkomen nog lastig rondkomen is. Misschien toch tijd voor een carrièreswitch… Of neem een docent economie, aan de start van z’n carrière. Is het onderwijs financieel aantrekkelijk of kiest ‘ie toch voor het bedrijfsleven? Het wordt tijd voor een realistisch loonbod, vind je ook niet?