Dit is altijd een bijzondere periode: een deel van Nederland neemt een alter ego aan en host in de polonaise, een deel staat op de ski’s, en voor weer een ander deel gaat de dagelijkse gang van zaken op het werk gewoon door. Afgelopen dinsdag was het “vette dinsdag”. Voor de een vanzelfsprekend en voor de ander waarschijnlijk een raadsel. Volgens de katholieke traditie is vette dinsdag “Vastenavond” en daarmee het einde van de carnavalsperiode, waarna er 40 dagen wordt gevast.

Samen met tien andere besturen uit het voortgezet onderwijs laat ik mij een paar keer per jaar inspireren en denken we samen na over het vak van besturen. Zo gingen we vorige week naar het Joods Museum in Amsterdam, waar de dag in het teken stond van Etty Hillesum. 

De Israëlische schrijver David Grossman won dit jaar de Erasmusprijs 2022. In zijn werk wil hij de mens van binnenuit begrijpen en de ander liefdevol bezien over de grenzen van oorlog en geschiedenis heen. Stichting Erasmusprijs geeft aan zijn kunstenaarschap te willen eren ‘als troost en als leidraad hoe mens te zijn’.

Het is de periode van de managementgesprekken, waarbij wij als College van Bestuur naar onze locaties toegaan om gesprekken met collega’s te voeren. Wat fijn dat dit weer kan! Alle managementgesprekken zijn opgebouwd uit een gesprek met de schoolleiding en een gesprek met mensen in de organisatie. 

Op een maandagochtend gingen we naar Carmel College Salland. Fridse, lid College van Bestuur, mocht met de zorgcoördinator in gesprek over de zorgstructuur. Ik mocht in gesprek met Annemiek, een enthousiaste en bevlogen teamleider havo onderbouw, over zelfevaluatie en visitatie. Eens in de vier jaar nemen Carmelscholen hieraan deel. Het houdt in dat je als school eerst gezamenlijk een zelfevaluatie schrijft waarna collega’s van twee andere Carmelscholen jouw school bezoeken om mee te kijken wat zij daarvan terugzien. Ze vertelde mij over haar ervaringen hiermee.

Het is een traditie van Carmel om oud-toezichthouders, -bestuurders en -eindverantwoordelijke schoolleiders eens per twee jaar te ontmoeten. Tijdens corona lag deze traditie uiteraard stil. Maar gisteravond kwamen we weer samen en dit stond natuurlijk in het teken van 100 jaar Carmel. Als huidig bestuurder heb ik dan wel even een realisatiemoment: van deze 100 jaar heb ik maar vijf procent meegemaakt, maar ik zit in een zaal met sommige mensen die (school- en werktijd bij elkaar opgeteld) meer dan 40 jaar Carmelervaring hebben.