Ik verkeer in meerdere werkelijkheden. Natuurlijk verkeer ik in de Coronawerkelijkheid en die is geïsoleerder dan de werkelijkheid van voorheen. Mijn wereld is veel kleiner geworden, ik zit nauwelijks meer achter het autostuur op de A1, op weg naar de Carmelscholen of de VO-raad. 

Wat verloren leek
werd weer gevonden
Wat verdwenen leek
kwam weer tevoorschijn
Wat uit de tijd leek
werd weer actueel
Wat verwaarloosd werd
werd weer geherwaardeerd

Van de een op de andere dag is je baan in het onderwijs enorm veranderd. Van een intensief maar soms voorspelbaar regime van lessen met voor- en nawerk staat het reguliere onderwijs stil. Ineens moet je in een steile leercurve afstandsonderwijs gaan verzorgen. Tenminste, als je nog gezond bent. Vanzelfsprekend dat iedereen zijn gezondheid voor laat gaan en goed op zichzelf en elkaar past. 

De avond komt
en de dag verdwijnt.
Ik breek het brood
en ik drink de wijn.
Ik drink op jou
en ik drink op mij.

Tot voor kort gingen mijn gedachten bij het woord “Corona” uit naar een Mexicaans biertje. Dat is in korte tijd veranderd. De uitbraak van het virus in Wuhan, de mondiale verspreiding ervan en de reële kans op een pandemie leidt tot een onvoorstelbare media-aandacht. Op de kaart met besmettingen prijkt nu ook Nederland. Als professioneel schoolbestuur kun je niet anders dan je zo goed mogelijk voorbereiden, ondanks het gevoel dat het allemaal “nogal gehypet wordt”. Inmiddels draait het Carmel crisisteam volop en volgen we de aanwijzingen van de experts van de GGD en het RIVM nauwgezet.