Mensen in de trein, bus of metro die constant op hun telefoon kijken, voeren daardoor geen gesprek met medereizigers. We klagen erover dat werkelijk iedereen dat doet. De huidige maatschappij maakt zich er schuldig aan dat we alleen maar continu onze blikken naar beneden richten. Verzonken in onze zakencyclopedie, in plaats van werkelijk contact maken. We lopen daardoor zelfs de kans mis om nieuwe vriendschappen te sluiten.

Nieuw jaar, dezelfde vragen. Want wat gebeurt er in een nieuw jaar? Juist, de goede voornemens vliegen je om de oren. Natuurlijk kreeg ik deze vraag ook weer. Toch roept deze vraag altijd een andere vraag bij me op. Moet je in januari altijd constateren dat je iets anders wilt of zelfs móét met je leven? De feestdagen en jaarwisseling hebben ‘we’ bestempeld als een periode van contemplatie, met als hoofdvraag of je op het juiste pad zit of dat je wellicht het roer wilt omgooien. 

Zo vlak voor de kerstvakantie mocht ik nog een blog schrijven. Wat doe je in deze drukke tijden? Je zoekt hulp. In dit geval van mijn virtuele vriend: ChatGPT. Door drie keer een wat verfijndere ‘prompt’ in te voeren, produceert deze allemansvriend bovenstaande tekst. Welgeteld één minuut werk. Kennelijk vindt generatieve kunstmatige intelligentie dat deze woorden jou een menselijke en warme kerstboodschap brengen. ChatGPT maakt hierbij gebruik van een zogenaamd large language model. Dit model is in staat om een "logische en samenhangende" tekst te maken op basis van een enorm groot aantal teksten en bronnen. Makkelijk en snel? Jazeker! Persoonlijk en warm? Nee, dat niet.

Voor alles is een eerste keer. Zo werd ik vorige week aangehouden door een inspecteur. Oké, het was niet fysiek, ik werd gebeld en gevraagd om een verklaring af te leggen. Maar het telefoontje kwam wel onverwacht. Je krijgt als bestuurder met veel te maken, en ik heb nogal wat ervaring in het onderwijs in de afgelopen 36 jaar, maar dit was nieuw voor mij. 

‘Mevrouw, heeft u iets dat op een voederbak lijkt?’ Een guitig koppie met vrolijke kijkers kijkt me aan. Uhm, een voederbak? ‘Ja, ik speel straks namelijk een non-binaire cavia en zo’n voederbak maakt het dan compleet.’