Mijn neefje zit in groep 8 en woont in Amsterdam. De afgelopen weken bezocht hij meer dan tien middelbare scholen. Scholen in Amsterdam zijn er maar druk mee, met het organiseren van de open avonden en dagen. Net als onze Carmelscholen en alle andere scholen in het land. Op een open dag wil je laten zien waar je voor staat én wat jou onderscheidt van andere scholen. In Amsterdam zijn allerlei vormen van onderwijs beschikbaar en goed te bereiken. De keuze is reuze dus (tenminste: als je ingeloot wordt…).

We zijn (in Nederland) gewend om te denken in ‘jij hebt gelijk óf ik heb gelijk’. En als we gek doen, dan spreken we een compromis af. We kunnen haarfijn uitleggen wat er níét goed is aan een idee, zijn gek op de woorden ‘ja maar’, en beren op de weg zien we in overvloed. Maar hoe zou het zijn als je samen kijkt wat er beter kan? Om met elkaar te speculeren en te denken, om boven het niveau uit te stijgen van zwart of wit. 
Op Twents Carmel College, locatie Lyceumstraat, werd hier afgelopen donderdag mee geoefend door een groep leerlingen en de schoolleiding. Met een internationaal tintje, want het was in het Engels onder begeleiding van twee jonge experts van KAOS Youth (school for creative leadership) uit Denemarken. Samen dachten we na over beleid: waar loop je tegenaan en wat zou er beter kunnen op jouw school? Ik mocht aansluiten en ik deel graag mijn waardevolle inzichten met je!

Onze badkamer is oud. Het is nog de badkamer van de eerste eigenaren. Toen wij het huis kochten, vonden we het niet noodzakelijk om deze te vervangen. Het zag er redelijk goed uit, alles functioneerde. Maar na 12 jaar begint ‘ie kuren te vertonen. De wc lekt, er zit een scheur in de muur en er viel zelfs een badmeubel van de muur. Hoog tijd voor die nieuwe badkamer dus. Maar die kosten… Ik schrok ervan. En wat een overvloed aan keuzes. Alleen al het soort en de kleur van een kraan: rvs, zwart, chroom, koper, nikkel... Er bestaat zelfs een gouden versie!   

Mensen in de trein, bus of metro die constant op hun telefoon kijken, voeren daardoor geen gesprek met medereizigers. We klagen erover dat werkelijk iedereen dat doet. De huidige maatschappij maakt zich er schuldig aan dat we alleen maar continu onze blikken naar beneden richten. Verzonken in onze zakencyclopedie, in plaats van werkelijk contact maken. We lopen daardoor zelfs de kans mis om nieuwe vriendschappen te sluiten.

Nieuw jaar, dezelfde vragen. Want wat gebeurt er in een nieuw jaar? Juist, de goede voornemens vliegen je om de oren. Natuurlijk kreeg ik deze vraag ook weer. Toch roept deze vraag altijd een andere vraag bij me op. Moet je in januari altijd constateren dat je iets anders wilt of zelfs móét met je leven? De feestdagen en jaarwisseling hebben ‘we’ bestempeld als een periode van contemplatie, met als hoofdvraag of je op het juiste pad zit of dat je wellicht het roer wilt omgooien.