Op 30 mei 2022 vieren we dat Carmel 100 jaar bestaat. Begrijpelijk dat mensen zich afvragen of dit wel gepast is in deze coronatijd. Moeten we zoiets nu wel vieren en zijn er geen belangrijke zaken? 

De wereld komt weer tot stilstand. Je wordt er niet vrolijk van. Zeker onze leerlingen niet. Daarover ging het gesprek waaraan ik gister deelnam. In een adviesgroep van de VO-raad spraken we over het sociaal emotioneel welbevinden van tieners in coronatijd. En over wat daaraan te doen. Veel voorstellen gaan over zorg voor leerlingen en dat is ook belangrijk. Maar ook over het cyclisch en gestructureerd werken aan welbevinden, zoals de praktijkkaart Duurzaam investeren in welbevinden. Het zijn goede voorstellen, passend bij de toegenomen stress bij onze leerlingen die nog lang zal doorwerken, maar die tegelijkertijd het vraagstuk van het welbevinden framen als zorgthema.

In deze bijzondere tijden is het best moeilijk om je hoofd vrij te maken voor zaken die in de toekomst spelen. De dagelijkse beslommeringen van het onderwijs, maar ook de uitdagingen die corona met zich meebrengt, zorgen ervoor dat alle medewerkers op de top van hun kunnen presteren. En dan is het niet vanzelfsprekend dat er ook nog andere dingen ‘bij moeten’. Maar hoe je het ook wendt of keert: op 30 mei 2022 bestaat Carmel 100 jaar. Dat gebeurt immers maar één keer. 

Toen ik, ruim 35 jaar geleden, als docent Nederlands werkzaam was op de Carmelschool Sint Canisius in Almelo, begeleidde ik een werkgroep met leerlingen. Deze werkgroep ging eens in de twee weken ‘s middags met elkaar aan de slag met levensbeschouwelijke zaken, zoals: hoe kunnen we onze school leefbaar en gezellig houden, op welke manieren kunnen wij als leerlingen nog meer invloed krijgen op het dagelijks leven in de school zodat het nog meer een “thuis” wordt? Ja, deze vragen speelden toen ook al.

Het is weer de tijd van de zogeheten managementgesprekken. Dit houdt in dat we als College van Bestuur naar onze scholen toegaan en daar spreken met medewerkers, leerlingen en de schoolleiding. Het leuke daaraan vind ik dat we overal leerlingen spreken en meekrijgen hoe betrokken ze zijn bij hun school. Een leerling gaf aan: “Vroeger werden we als leerlingenraad alleen gevraagd voor de organisatie van feesten en nu mogen we echt meedenken over het beleid.”
Laatst waren we op een school waar een leerling ons vertelde waarvoor de NPO-gelden (Nationaal Plan Onderwijs) zijn ingezet. Het is mooi om te zien dat leerlingen meedenken over keuzes en dat zij dit kunnen uitleggen.