We leiden onze leerlingen in het voortgezet onderwijs zo goed en compleet mogelijk op. Hopend dat ze daarmee voldoende bagage, kennis, vaardigheden en interesse meenemen naar het mbo, hbo of de universiteit. Iedereen heeft er baat bij dat jongeren goede studiekeuzes maken. Het kost namelijk nogal wat (en niet alleen geld!) als blijkt dat een studiekeuze achteraf toch niet de juiste bleek. Weerhoudt dat jongeren ervan om een ‘verkeerde keuze’ te maken? Dat niet, het gebeurt nog vaak dat studenten switchen van studie.

Keuzes, keuzes, keuzes

Logisch ook, ze zijn nog zo jong. Ondanks onze verwoede pogingen via loopbaanoriëntatie, -begeleiding en -voorlichting, hebben ze nog weinig duidelijk in beeld wat hen nu écht enthousiasmeert. Als je een fanatieke voetballer bent, moet je dan sport gaan studeren? Fysiotherapie? Gymleraar worden? Of moet je gewoon lekker blijven sporten zolang je jong bent en aardrijkskunde gaan studeren, omdat dat vak je zo goed lag op de middelbare school? Als je graag aan je brommer sleutelt, moet je dan autotechniek gaan studeren? Of toch muziek, omdat je ook graag drumt?

Makkelijke weg

Voor mij was het destijds makkelijk; ik wilde leraar worden. Dat was al vroeg duidelijk. Welk vak, dat wist ik nog niet, maar het beroep leraar was echt iets voor mij. Jonge mensen een steuntje in de rug geven om zo de grotemensenwereld in te kunnen gaan. Dat zag ik toen al helemaal zitten. Een vriend vond het docentschap de makkelijke weg: “Jij durft gewoon niet uit het bekende te stappen”. Volgens hem kreeg ik vanuit mijn schoolbankje een indruk van wat het zoal inhield. Tenslotte stonden de mensen die mijn voorbeeld waren, zich voor onze neus in het zweet te werken. Ik kon daardoor aardig inschatten wat me te wachten stond.

Luizenbaantje 

Intussen weet ik dat het docentschap allesbehalve ‘de makkelijke weg’ is, hoewel ik dat toen ook al wel doorhad. Leraar zijn leek me een van de moeilijkste banen die er zijn, en nog steeds denk ik dat. Elke dag constant ‘aan’ staan om onwillige pubers door de dag heen te trekken, stapels toetsen na te kijken en jezelf van de ene naar de andere vergadering slepen. Ondertussen gauw je boterhammen oppeuzelen en bijpraten over ‘lastige’ leerlingen. Na alle lessen e-mails doorspitten van schoolleiders, ouders, leerlingen en bedrijven om aan het eind van de lesdag je laptop dicht te klappen, vol van alle indrukken van die dag. In gesprekken met vrienden en familie aanhoren dat je zoveel vakantie hebt, wat een luizenbaantje eigenlijk! Yeah, right.

Nooit te oud om te leren

Toch heb ik destijds de juiste keuze gemaakt. Hoe het kon, dat weet ik eigenlijk niet. Ik kende mezelf namelijk net zo slecht als onze pubers van nu zichzelf kennen. Ergens was er toch een vleugje verstand en inzicht, dat me influisterde dat het docentschap de juiste richting voor me was. Vijfentwintig jaar verder is de conclusie dat ik toen goed gekozen had. Hoewel ik startte met de opleiding tot aardrijkskundeleraar, switchte ik al snel naar de lerarenopleiding Engels. Dát was het vak waarin ik later een baan kreeg. Volgend jaar start ik met de opleiding muziekdocent, eens kijken hoe me dat bevalt. Je bent immers nooit te oud om te leren!


Olaf Koot, docent Engels en mentor op Etty Hillesum Lyceum

Wil je meer verhalen lezen?
Check dan carmel.nl/vertel en deel ook jouw verhaal via de button 'Deel jouw ervaring met ons!'.   


Fotografie: Niki Kits-Polman