‘We zitten op een zinkend schip', ‘Onderwijsinspectie is gealarmeerd’, ‘Ruim een vijfde van de Nederlandse scholen krijgt een onvoldoende’. Zomaar een greep uit de verontrustende krantenkoppen naar aanleiding van het jaarlijkse rapport over de stand van zaken in het onderwijs, dat de Inspectie van het Onderwijs vorige week publiceerde. De Staat van het Onderwijs: een lijvig boekwerk van 140 pagina’s. De koppen verwijzen naar een steekproef, waarbij de inspecteurs 20% van 225 bezochte scholen als onvoldoende of zwak beoordeelden. De basisvaardigheden als taal, rekenen en burgerschap hierin nog niet eens meegenomen.

Iedereen heeft een mening

Met belangstelling volg ik de reacties in de (sociale) media. Sommige onderbouwd, andere vanuit buikgevoel. Ik lees nuanceringen die proberen aan te geven dat het minder erg is dan de koppen doen suggereren. Maar ook de roep om meer sturing door de politiek en de overheid. Of verwijten naar bestuurders en scholen. Sommige reacties gaan in op verklaringen als het lerarentekort en het gebrek aan doelgerichtheid in het onderwijs. Interessant is dat bepaalde reacties ook direct oplossingen aanreiken in de trant van ‘Singapore en Estland kunnen het wel’ of ‘kopieer de aanpak van Ierland waar het taalonderwijs in enkele jaren sterk verbeterd is’. De Inspectie zelf ziet onder meer als oplossing dat scholen van elkaar moeten leren. 

En wij?

Wat kunnen wij als Carmel(scholen) met deze berichtgeving? Moeten wij ons gaan verdedigen? Of juist gealarmeerd nog harder ons best doen? Grote systeemwijzigingen bepleiten? Of doorgaan met waar we mee bezig zijn?  
Carmeldocenten herkennen de problemen van onze leerlingen met taal en rekenen. Daarom ontwikkelden we Carmelbreed beleid om deze basisvaardigheden vakoverstijgend te integreren in het hele onderwijsprogramma. Want elk vak is een taalvak. Scholen maakten plannen met duidelijke doelen en monitoren de voortgang. We leren van elkaar in netwerken en professionele leergemeenschappen. Daarin delen we wat goed gaat én wat beter moet.

En ik?

Mijn staat na het lezen van alle reacties en de berichtgevingen? Ik probeer te reflecteren. Doen wij de goede dingen en doen wij ze goed? Met voldoende tempo? Of moeten we nog iets anders doen? Publicaties als deze zie ik als oproep aan onszelf en aan onze scholen. Met het streven om constant te werken aan verbetering van de kwaliteit van het onderwijs. Stap voor stap. 

Oproep aan de politiek

Mijn oproep aan de politiek: zorg voor structureel geld voor basisvaardigheden in plaats van al die losse subsidies. Zo stuur je doelgericht en help je ons om te kunnen focussen. Durf te kiezen. Geef onze docenten en scholen de tijd en de ruimte om deze focus om te zetten in goed onderwijs voor onze leerlingen. Dat zou de Staat van ons Carmelonderwijs vooruit helpen!