Het is zondagochtend. Het zonnetje schijnt en ik staar naar een document op de laptop. ‘Groepsles aan eerste klassen’ staat er bovenaan in dikke letters. Aan het begin van het schooljaar verzorg ik - samen met mijn collega Andrea van den Berg - vanuit het ondersteuningsteam, in samenwerking met de coaches, groepslessen voor onze klassen. We starten met een korte inleiding waarin het doel van de groepslessen wordt uitgelegd: elkaar beter leren kennen, groeien van onderling vertrouwen in de klas en versterken van het teamgevoel. Dan is het tijd voor een korte energizer. ‘Fruitmandje’ is mijn favoriet. Een stoelendans die leerlingen in beweging krijgt met als winst dat leerlingen die altijd een plekje naast elkaar zoeken, nu ook eens naast iemand anders zitten.
Niet voor het eerst hebben de Onderwijsinspectie en andere instellingen alarmerende geluiden over de rekenvaardigheid van middelbare scholieren laten horen. En meer nog over de mogelijke gevolgen daarvan. Over leesvaardigheid, en mogelijkheden en acties om het getij te keren, schreven we in het Carmel Magazine van april 2024. Nu is het de beurt aan de rekenvaardigheid.
Eind januari neem ik afscheid. Het was een dubbel gevoel van ‘stilstaan bij alles wat is geweest’ dus, die laatste weken van 2024. En voor mij veel ‘laatste keren’. Zo was ook mijn allerlaatste kerstbijeenkomst met collega’s van het bestuursbureau. We maakten een kerstwandeling met verschillende opdrachten. We moesten onder andere een plankje afzagen van exact 13,4 centimeter. Na zorgvuldig overleg met de groep, zaagde ik het plankje voortvarend en netjes af. Daar weet ik wel raad mee, aangezien ik mijn carrière startte als docent handvaardigheid. Maar, heel belangrijk: de zaag moet scherp zijn.
Bewust stilstaan. Deze wens hoorde ik de afgelopen weken meerdere keren van medewerkers en schoolleiders. Stilstaan bij wat er gebeurd is, waar we nu staan en waar we naartoe willen. Een moment van reflectie. Hoe werken we met elkaar? Doen we de goede dingen? Houden we voldoende aandacht voor elkaar?
Als elfjarige werd hij gescout door clubs in het betaald voetbal. Nu werkt Roald de Vries (36) de helft van de week als docent en stagedocent in het praktijkonderwijs op Carmel College Salland en de andere helft van de week als adviseur van voetballers en trainers.