Ja, we liggen op koers, na juni volgt juli en dan rollen we zo de vakantie in. De dagelijkse 'Tour du jour' versterkt bij mij dat gevoel. Nog “even aanzetten en dan uitbollen" de vakantie in. Uit de woordkeus blijkt de hobby van de schrijver. De klok tikt deze maanden voor de vakantie wat sneller, het is alsof de tijd zich verdicht.

De vlag kan ook voor ons uit! Opleidingsschool Partnerschap 2 heeft namelijk een succesvolle accreditatie gekregen en is nu een erkende opleidingsschool.
Krachten bundelen

Als ik van de personeelskamer op mijn school – Bonhoeffer College, locatie Van der Waalslaan in Enschede – naar mijn leslokaal loop, kom ik langs een aantal kleurrijke ramen die een mooi effect creëert in de gang als de zon erdoor schijnt.

In het klimaatakkoord staat dat alle gebouwen straks klimaatneutraal moeten zijn. Dat wil zeggen: geen (negatief) effect op de klimaatverandering. Als onderwijsstichting vinden wij dat natuurlijk heel belangrijk. De allereerste maatregelen zijn al gedeeltelijk neergezet in ons meerjarenonderhoudsplan. Het heeft nogal wat voeten in de aarde. Huiseigenaren maken zich zorgen over wie er voor de kosten opdraait als zij van het gas af moeten. Maar ook scholen hebben die zorg. Als we straks niet meer aan de norm voldoen, wie betaalt dan de rekening?

Meneer, weet u waar ik afgelopen zaterdag naar toe ben geweest? Naar Normaal! Leuk hè? Ik vond dat zooo gaaf. Bent u wel eens bij Normaal geweest, want u komt toch uit de Achterhoek? Dat vind ik zo grappig hè, dat u uit de Achterhoek komt, net als Normaal. Woont u daar ook vlak bij in de buurt? Ze zijn wel een beetje lomp ja, maar wel heel gaaf.
Trouwens meneer, u heet Jos hè? Dat vind ik zo’n leipe naam. Leip ja.

Ik weet niet wat er met mijn vierdeklassers aan de hand is dit jaar. Ze floepen er zo maar van alles uit. Wat ze voelen, wat ze vinden, wat ze denken. En dat allemaal heel vaak, heel hard, heel onsubtiel. Ik ben dat niet gewend, ik heb eigenlijk nog nooit meegemaakt dat leerlingen van vijftien en zestien die over ik heb de hele dag al jeuk aan mijn linkertiet drie jaar op de universiteit zitten zo massaal emotionele scheten laten in de klas.

Het jaarverslag 2018 van Stichting Carmelcollege is verschenen. In dit jaarverslag legt Carmel verantwoording af over het kalenderjaar 2018.
In het jaarverslag tref je het verslag van de Raad van Toezicht, het bestuursverslag en de jaarrekening. 

Voor het College van Bestuur is de periode aangebroken dat we alle Carmelinstellingen bezoeken in het kader van de halfjaarlijkse managementgesprekken. In deze gesprekken willen we een beeld krijgen van de zaken en ontwikkelingen die op schoolniveau spelen, maar we gaan vooral met elkaar de dialoog aan om te ontdekken hoe we nog beter kunnen zorgdragen voor de ontwikkeling van onze leerlingen.

Op Twitter las ik laatst een opmerking van een mevrouw die zich een foute opmerking van haar middelbare schooldocent herinnerde (“Jij kunt beter een niveau lager gaan doen”) en deze herinnering op social media had gedeeld. Ze vervolgde met de constatering dat de frustratie over deze foute inschatting haar zoveel wilskracht had gegeven om de betreffende docent te laten zien dat ze veel meer waard was dan hij had ingeschat, dat ze uiteindelijk de universiteit had afgerond. Tot slot vroeg ze haar volgers om hun eigen herinneringen van pijnlijke inschattingen door hun docenten te delen.

Daar zit je dan, op de kamer van de directeur, tussen jouw ouders in. Het is bloedheet vanwege de minimale ventilatie en de felle zon, en toch houd je jouw jas aan. Tot aan de kin dichtgeritst. Ik heb de afgelopen anderhalve week drie keer met je gesproken. Jouw moeder heb ik twee keer aan de telefoon gehad. Dit gesprek is onvermijdelijk. De stemming is een beetje grimmig. De elektriciteit hangt in de lucht alsof het zo gaat onweren.