Blog Elies Schledorn
maandag 13 januari 2025
Het is zondagochtend. Het zonnetje schijnt en ik staar naar een document op de laptop. ‘Groepsles aan eerste klassen’ staat er bovenaan in dikke letters. Aan het begin van het schooljaar verzorg ik - samen met mijn collega Andrea van den Berg - vanuit het ondersteuningsteam, in samenwerking met de coaches, groepslessen voor onze klassen. We starten met een korte inleiding waarin het doel van de groepslessen wordt uitgelegd: elkaar beter leren kennen, groeien van onderling vertrouwen in de klas en versterken van het teamgevoel. Dan is het tijd voor een korte energizer. ‘Fruitmandje’ is mijn favoriet. Een stoelendans die leerlingen in beweging krijgt met als winst dat leerlingen die altijd een plekje naast elkaar zoeken, nu ook eens naast iemand anders zitten.
Er wordt veel gedeeld tijdens zo’n groepsles. Leuke maar ook minder leuke gebeurtenissen. Vaak helpt het al dat een leerling ziet en hoort dat die niet de enige is die zich zorgen maakt om een zieke opa of oma. Dat een leerling niet de enige is die te maken heeft met een samengesteld gezin, wat heel leuk en gezellig kan zijn maar ook spanningen met zich meebrengt. En ja, soms zijn er tranen. Wat mooi om te zien als één leerling opstaat om een arm om de ander heen te slaan. En dat er dan vaak meerdere leerlingen volgen.
Vandaag is echter de uitdaging om de groepsles aan te passen naar een workshop aan collega’s van de locatie- overstijgende ondersteuningsteams. Op deze zonnige ochtend bekruipt me het gevoel van ‘wat heb ik me nu weer op de hals gehaald’. Best een uitdaging, een les aan volwassenen, laat staan aan docenten en collega’s. Ik val zelf ook in die categorie, dus ik mag het zeggen: we zijn niet de meest makkelijke doelgroep om een les aan te verzorgen. De lat ligt dus hoog. Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen. Ik geef de les samen een collega en we zijn goed op elkaar ingespeeld.
Het doel van de workshop is om collega’s kennis te laten maken met de groepsles die we aan leerlingen geven. Maar het gaat ook om ervaringsleren. Dat betekent in dit geval méédoen aan de les. Meedoen aan energizers. Meedoen aan het onderzoeken wat er nodig is voor een goed functionerend team. Het belang van vertrouwen, samenwerken, onderling respect in verbondenheid, maar ook vrijheid en onderkennen. Het creëren van een omgeving waarin je je kunt én durft uit te spreken. Over schoolse maar ook persoonlijke zaken. Net zoals leerlingen dit nodig hebben om te komen tot een veilig leer- en leefklimaat, waarin gepresteerd kan worden op het niveau dat bij de leerling past.
Een uurtje later staat de basis van mijn document en zit er een opbouw in de vragen. Ik stel de e-mail naar mijn collega in op versturen op maandagochtend 08.00 uur en sluit de laptop af. Bijna. Ik tover het document toch nog even tevoorschijn. Met een brede grijns voeg ik ‘fruitmandje’ toe. Ik moet nu al lachen. Stoelendans met mijn collega’s. Reken maar dat ik meedoe!
Elies Schledorn, docent levensbeschouwing en mentor op Twents Carmel College
Wil je meer verhalen lezen? Check dan carmel.nl/vertel en deel ook jouw verhaal via de button 'Deel jouw ervaring met ons!'. Fotografie: Niki Kits-Polman
Categorieën: Nieuws Tags: Blog/ Elies Schledorn Vertoningen: 35