Ik weet het nog goed, het was in lokaal 2.12. Met uitgestoken hand stond ik daar, klaar om een mobiel in ontvangst te nemen. De leerling, die ik bezig zag op een mobiel, zat een paar meter verderop. ‘Ik heb aan het begin duidelijk aangegeven dat ik bij deze opdracht geen mobiel wilde zien. Helaas hield je je daar niet aan. Inleveren dus en om 15.10 uur ophalen.’ Onwil en onverzettelijkheid straalde uit lijf en ogen van de leerling. De klas was muisstil. Oké, dacht ik bij mezelf. Ook al ben ik de persoon er niet naar, dit wordt een krachtmeting. ‘Inleveren, nú’, zei ik even onverzettelijk als de adolescent voor me. Als ik nu niet doorpakte was de kans groot dat de klas de rest van het jaar de vloer met me aan zou vegen. De leerling kwam in beweging en gaf me het mobieltje. ‘Dankjewel.’ 

Het stond er echt, in de krant: optimisten leven langer. Dan zal het wel waar zijn. Maar hoe doe je dat dan, positief zijn? Kun je daarvoor leren? Moet je bij een tjakka-goeroe langs? Kun je een boek lezen waar de antwoorden in staan, om je leven om te zetten in iets positiefs? En als je nou heel dikke pech hebt, iets vreselijks mee moet maken, lukt dat dan nog wel?

Ik schiet in de lach als ik op weg naar de stal, waar ik tot hilariteit van de boer dagelijks koeien knuffel, een aanhangwagen volgepakt met kerstbomen zie staan. Eind van de week gaan mijn buurtjes trouwen en vandaag gaan de mannen “de boog zetten”, zoals dat in Twente gebruikelijk is. Vanuit de stal hoor ik de eerste kettingzaag ratelen en als ik terugloop is het begin van een erehaag ontstaan. Niet alleen de “niendeur” wordt versierd. De hele oprit wordt meegenomen met maar liefst 27 kerstbomen. ‘Als we het doen, dan doen we het goed’, lachen de mannen. De mannen, noabers, hebben er duidelijk schik in. Noabers: een bijzonder begrip hier in Twente. Zeker op het platteland.

Een rood bolletje boven in mijn scherm vertelt me dat ik mail heb: ‘Mijn klas is mee naar de keuken voor een gezonde maaltijd!’ Kijk, hier word ik nou blij van. Een spontane actie naar aanleiding van een nieuwsbrief over de Gezonde School, met speciale aandacht voor het Nationaal Schoolontbijt. Op een in de mail bijgevoegde foto is te zien dat leerlingen in één van onze mooie keukens met allerlei etenswaren in de weer zijn om een gezonde maaltijd te bereiden en ook te nuttigen. Enthousiasme en betrokkenheid spatten ervan af. Zo wil je toch graag met je leerlingen bezig zijn?!

Kennelijk is dit het seizoen om de hei op te gaan. Logisch, want de heide is prachtig en staat in bloei. De paarse gloed steekt prachtig af bij de late herfstkleuren. Ook ik mocht afgelopen periode enkele keren de hei op. Ik heb in de regel last van pollen, dan steekt bij mij de allergie de kop op. Het bijzondere van de allergische reactie is dat het meestal opspeelt voorafgaand aan de heisessie. Je raadt het al: de allergie heeft weinig met de bloeiende hei te maken.