In beweging; een titel die volgens mij goed past bij het begin van dit nieuwe jaar. We komen minder in beweging en zijn voor een deel gekluisterd aan huis.
Sommige mensen willen wel kruipend naar de sportschool, maar helaas kom je daar (nog) niet in beweging.
Of je nu wilt of niet, in beweging zijn we tóch. We moeten ons verhouden met wat wél en niet mag, en daar antwoord op geven. Ook in het onderwijs. Letterlijk op school met de fysieke lessen aan de examenklassen en online met de andere klassen. Het klinkt al bijna vertrouwd.

Het is maandag 12.00 uur als ik deze blog schrijf. De aankondiging voor de strengere lockdown gaat rond. Ook door mijn hoofd schieten gedachten als: moet ik nog iets in huis halen voordat alle winkels vanavond dichtgaan? En wat balen dat ik pas morgen een afspraak bij de kapper heb… Ach ja, dat wordt weer doe-het-zelven voor de kerstdagen. 
Maar mijn gedachten gaan natuurlijk ook meteen uit naar de scholen. Van vandaag op morgen kunnen scholen het programma snel omzetten in leren op afstand. Hoewel we weten dat fysiek onderwijs echt de voorkeur heeft, snappen we dat er maatregelen moeten komen met de huidige hoeveelheid besmettingen. Fijn dat onze scholen een aantal cruciale groepen leerlingen nog wel mogen ontvangen. Wel wordt dit een ingewikkelde operatie voor onze medewerkers. Het voortdurend schakelen tussen fysiek en digitaal onderwijs, en dan misschien ook nog in een hybride vorm? Ga er maar aan staan. 

Oplichten. Ook op school!

Er zijn van die woorden die verschillende betekenissen hebben.
Ook wel homoniemen genoemd.

Oplichten is zo’n woord.
Het is maar wat het bij jou doet, “oplichten”.
Denk je aan corruptie, aan fake news en andere misstanden op internet en in de wereld?

Wat is nou de kunst van het onderwijs? Kunst is een creatief proces: je wilt iets moois scheppen, bedenkt een onderwerp, schaaft bij en neemt afstand. Je gaat in op details, overziet het geheel en op een gegeven moment is het goed. Ondertussen werk je hard, het is vakmanschap, maar het geeft je ook energie.  
In mijn vorige blog schreef ik, dat ik in gesprek wilde met Carmeldocenten over Samuel Paty en het aangaan van de dialoog hierover met je leerlingen. Afgelopen weken sprak ik met kleine groepjes docenten en had ik een-op-eengesprekken met docenten uit het hele land. Zelfs docenten van buiten Carmel reageerden op de blog. Uit de gesprekken bleek al snel dat iedereen het tot zijn/haar taak rekent om het gesprek over Paty in de klas te voeren.  

Het heeft iets van vroeger. Met het hele gezin op 1 tijdstip voor de buis. Vroeger was dat voor Ron’s Honeymoonquiz op vrijdagavond om half negen. Tegenwoordig is dat voor Marks persconferentie op dinsdagavond om zeven uur. Het thema verschilt nogal. Trouwlustigen, die strijden om een gratis bruiloft versus een maatregelenpakket, waarin onder meer het aantal gasten voor feesten en partijen wordt teruggeschroefd. Bij Ron’s Honeymoonquiz lekte vooraf nooit uit welk paar het gelukkige wordt. Nu wel, bij de persco wordt alles vooraf zorgvuldig gelekt. Dat weerhoudt ons er thuis niet van om met het gezin voor de buis plaats te nemen. Zo ook afgelopen dinsdag weer.