Elke dag krijg ik via Spiritum, een medium voor dagelijkse inspiratie, een betekenisvol citaat toegestuurd. Vandaag luidde deze: “Soms is de beste brug tussen wanhoop en hoop een goede nachtrust.” Toen ik deze spreuk op mij liet inwerken merkte ik dat de kracht van sommige uitspraken ook een ironische lading kan hebben in een bepaald tijdsgewricht, zoals het huidige.

Wat verloren leek
werd weer gevonden
Wat verdwenen leek
kwam weer tevoorschijn
Wat uit de tijd leek
werd weer actueel
Wat verwaarloosd werd
werd weer geherwaardeerd

Van de een op de andere dag is je baan in het onderwijs enorm veranderd. Van een intensief maar soms voorspelbaar regime van lessen met voor- en nawerk staat het reguliere onderwijs stil. Ineens moet je in een steile leercurve afstandsonderwijs gaan verzorgen. Tenminste, als je nog gezond bent. Vanzelfsprekend dat iedereen zijn gezondheid voor laat gaan en goed op zichzelf en elkaar past. 

De avond komt
en de dag verdwijnt.
Ik breek het brood
en ik drink de wijn.
Ik drink op jou
en ik drink op mij.

Misschien moet ik er maar eens een punt achter zetten. Al die gesprekken met leerlingen die het prettig vinden om na schooltijd even een uurtje met me te praten. Wellicht wordt het tijd om mijn grenzen aan te geven, te zeggen dat zo’n uurtje betekent dat ik werk laat liggen. Werk dat ik op een later moment alsnog zal moeten afmaken. Wordt het tijd om te zeggen dat ik echt wel begrip voor hun situatie heb, maar helaas gewoonweg geen tijd heb om hen aan te horen.