In de meivakantie had ik de tijd om te wandelen. Ik zocht hierbij een mooi gebied op in Ommen (OV.): Het Eerderbos. In dat bos is een mooie plek, De Steile Oever. Onderaan kwam ik uit bij een paradijselijk vennetje omgeven door hoge bomen, die net uitbundig hun frisse groen toonden. In alle rust kon ik hier wandelen en genieten van de natuur. Het gaf mij een gevoel van vrijheid.

De coronacrisis heeft een flinke wissel getrokken op de samenleving, ook in onderwijsland. We zagen  een versnelde invoering van online lessen, daarna kwamen halve klassen, er was sprake van leerachterstanden. Nieuwe of aangepaste lesprogramma’s werden uit de kast getrokken, extra soepele overgangs- en slagingsregels werden opgetuigd, de hele rataplan.

Wandelen is in. Vorige week liep ik met mijn vrouw Erna opnieuw twee etappes van het Kustpad. Dat pad begint in Sluis en volgt dan de kust omhoog. De frisse zeewind. Het geluid van de meeuwen. Het verweerde beton van de keringen. En stilte afgewisseld met een gesprek. Ploegend door het zand met je rugzak vol bagage is het tempo laag. Dus ook alle tijd om te kletsen of om je heen kijken, en samen stil te zijn.

Afgelopen week vond bij mij op school (Bonhoeffer College, locatie Van der Waalslaan) een bijeenkomst plaats voor nieuwe collega’s die dit schooljaar op onze locatie zijn gestart. Het was online en in het programma was veel aandacht voor de ervaringen – goede en minder goede – die de nieuwe collega's met onze school hadden opgedaan.
 

Voor deze blog raakte ik geïnspireerd door het boek Obstinate Education – Reconnecting School and Society, van Gert Biesta. Hij schetst dat we met z’n allen leven op één planeet. Wanneer iedereen krijgt wat ‘ie wil, hebben we geen planeet meer. Niks is helemaal maakbaar. En als je dat weet, dan hebben we een gezamenlijke verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat we onderwijs krijgen om hiermee om te gaan. Obstinaat onderwijs geeft mee dat je nadenkt over het belang van het collectief, en dat dit belang soms voorbij vrijheid van het individu gaat. Op het moment dat je dit niet onder ogen wilt zien, dan loop je altijd tegen alle grenzen aan.