Het stond er echt, in de krant: optimisten leven langer. Dan zal het wel waar zijn. Maar hoe doe je dat dan, positief zijn? Kun je daarvoor leren? Moet je bij een tjakka-goeroe langs? Kun je een boek lezen waar de antwoorden in staan, om je leven om te zetten in iets positiefs? En als je nou heel dikke pech hebt, iets vreselijks mee moet maken, lukt dat dan nog wel?

Op de mavo zeiden ze tegen me: ‘Wacht maar tot je op de havo zit, dan wordt het veel moeilijker.’ Toen ik op de havo zat, zeiden ze: ‘Wacht maar, op het vwo gaat het veel sneller’. Toen ik hbo deed, kreeg ik te horen: ‘Op de universiteit moet je veel harder leren’. Uiteraard zegt het iets over mij, dat ik het aan de ene kant als een angstbeeld zag, maar aan de andere kant als een uitdaging waarin ik m’n tanden kon zetten. Feit is dat ik, hoe eng ik het ook vond, iedere keer de uitdaging opnieuw aanging.

Toen ik mijn eerste baan als leraar mocht aanvaarden, kreeg ik twee aanbiedingen in hetzelfde weekend. Ik was welkom bij een mavo/havo-school in Doetinchem en bij een vmbo-school in Deventer, waar ik vandaan kom en altijd heb gewoond. Ik koos voor de dichtstbijzijnde optie, met het argument dat het op fietsafstand was. Sindsdien heb ik alleen maar in Deventer gewerkt. Van de vmbo-afdeling ging ik naar onderbouw havo/vwo en uiteindelijk ben ik in de bovenbouw van havo/vwo terechtgekomen. Heerlijk op de fiets naar m’n werk.

De coronacrisis heeft een flinke wissel getrokken op de samenleving, ook in onderwijsland. We zagen  een versnelde invoering van online lessen, daarna kwamen halve klassen, er was sprake van leerachterstanden. Nieuwe of aangepaste lesprogramma’s werden uit de kast getrokken, extra soepele overgangs- en slagingsregels werden opgetuigd, de hele rataplan.

Ah nee, niet wéér een column over corona… Ik ben inmiddels dat COVID-19 virus zo zat, wil er niets meer over horen. Helaas maakt het virus dat niets uit, we kunnen moeilijk beslissen dat het nu wel een keertje klaar is en we niet meer ziek worden. Voor onze persoonlijke situatie maar ook zeker voor het onderwijs is deze unieke tijd er een van noodzakelijke veranderingen die in no time ingevoerd zijn, zonder noemenswaardige problemen. Online lessen liepen binnen een week rimpelloos, leraren en leerlingen wisten na twee weken niet beter. Was er ooit een tijd dat er geen online lessen waren? Ik kan het me nu al bijna niet meer herinneren. Of al die veranderingen ook verbeteringen blijken, is een vraag waar we ons de komende tijd mee bezig kunnen houden.