Dit is het 27e jaar dat ik lesgeef. In 1998 (ja kindertjes, nog in de vorige eeuw) rondde ik de hbo lerarenopleiding op Windesheim in Zwolle af en vijf jaar later de universitaire lerarenopleiding op de Radboud Universiteit in Nijmegen. Het kostte me veel moeite, inzet en vooral doorzettingsvermogen, maar gelukkig ben ik ontzettend eigenwijs en nam ik me voor om, koste wat kost, dat papiertje te halen.

Baan

Opmerkelijk genoeg was ik gauw vergeten hoe het studerende leven was, zodra ik aan het werk ging als leraar. Ik kon me heus nog wel een beetje vereenzelvigen met de drukte die de pubers in de klas ervoeren, die gingen immers ook bijna studeren. Maar de stress van tentamenweken en examens, die maakte plaats voor berusting met de wetenschap dat ik het allemaal achter de rug had.

Settelen

Ik ging trouwen, er kwamen kinderen, we raakten gesetteld en langzamerhand werd ik niet meer gezien als ‘die jonge leraar’. Toen ik als niet eens meer zo'n heel erg broekie van 27 voor de klas kwam te staan, kon ik nog wel eens spontaan aan een leerling met hoofdtelefoon vragen “Welke muziek heb je opstaan? Laat eens horen” en dan concluderen dat het best mooi was ook (zo heb ik Keane ontdekt). Tegenwoordig wil je die onhygiënische Airpods niet eens aanraken, laat staan in je oor stoppen. En die muziek? Gangsterrappers die het over hun bitches hebben en  trots hun littekens van drive by shootings showen? 

In mijn tijd had je De La Soul die het over ‘Me, Myself and I’ had, A Tribe Called Quest die hun wallet in El Segundo had verloren.

Studeren

Nu ik de keuze heb gemaakt om opnieuw te gaan studeren (docent Muziek op Maat bij ArtEZ) en deze maand begin, kom ik ze weer tegen, die jonge studenten die vol in het leven staan en allerlei hippe muziek kennen. En wellicht, heel misschien, kan ik wat van die cultuur meekrijgen. 

Hoe zou het voelen om opnieuw als student in het leven te staan? Het is een deeltijdstudie, dus ik werk ernaast. Dat betekent dat ik slechts één keer per week de sfeer van het studentenleven kan proeven, om aan het einde van de lesdag gauw weer naar huis te reizen voor de volgende werkdag. Maar het zal allicht helpen om toch weer wat  beter aan te voelen waar de leerlingen in de klas zich mee bezighouden. En dat op mijn leeftijd. We gaan het meemaken.

Olaf Koot, docent Engels en mentor op Etty Hillesum Lyceum

Wil je meer verhalen lezen?
Check dan carmel.nl/vertel en deel ook jouw verhaal via de button 'Deel jouw ervaring met ons!'.   


Fotografie: Niki Kits-Polman