Onze badkamer is oud. Het is nog de badkamer van de eerste eigenaren. Toen wij het huis kochten, vonden we het niet noodzakelijk om deze te vervangen. Het zag er redelijk goed uit, alles functioneerde. Maar na 12 jaar begint ‘ie kuren te vertonen. De wc lekt, er zit een scheur in de muur en er viel zelfs een badmeubel van de muur. Hoog tijd voor die nieuwe badkamer dus. Maar die kosten… Ik schrok ervan. En wat een overvloed aan keuzes. Alleen al het soort en de kleur van een kraan: rvs, zwart, chroom, koper, nikkel... Er bestaat zelfs een gouden versie!   

Financiële middelen ontoereikend

Binnen Carmel lopen meerdere grote huisvestingsprojecten. Van nieuwbouw tot renovatie van bestaande sterke, maar verouderde gebouwen naar de eisen van deze tijd. Daar is zo’n badkamer helemaal niets bij, zelfs niet met gouden kranen. Gemeentes zijn verantwoordelijk voor goede huisvesting voor onze leerlingen. Zij ontvangen hiervoor geld van het Rijk. Al jaren veel te weinig. Al jaren bekend in Den Haag. In het debat van half januari, over de begroting van OCW, erkende de minister opnieuw dat de financiële middelen ontoereikend zijn. En dat het geen speerpunt is.

Stijgende prijzen = vertraging

Wij mogen ons huisvestingsprobleem dus samen met de gemeentes oplossen. Terwijl dat simpelweg niet kan. Net als bij badkamers, zijn de prijzen in de bouw enorm gestegen. Gevolg is een vertraging in de huisvestingsplannen. Met spanning wachten we op de uitslag van een aanbesteding voor nieuwbouw. Is er überhaupt een aannemer, die binnen ons budget een schoolgebouw wil neerzetten? 

We moeten door

Maar we kunnen niet wachten tot de politiek onderwijshuisvesting tot speerpunt maakt en het noodzakelijke geld beschikbaar stelt. Wij hebben nú goede gebouwen nodig voor onze leerlingen en medewerkers. Want wie kan leren in een gebouw waar het tocht of te warm is? Wie kan zich concentreren als er geen goede ventilatie is? Wij moeten én gaan door. Dat betekent: scherpe keuzes maken in bouwprojecten en zelfs mee-investeren. We blijven dit speerpunt, samen met gemeentes, dringend ter sprake brengen in Den Haag. 

Een paar jaar geleden kreeg ik van een gemeenteraad de vraag of we niet teveel gouden kranen in onze nieuwbouw hadden opgenomen. Vanwege de hoge kosten. Gouden kranen?! Ik ben al lang blij dat we voldoende kranen kunnen betalen. Niet dat fancy spul, maar de gewone huis-tuin-en-keuken-kraan. Net als thuis.


Fotografie: Annabel Jeuring