Het schooljaar is alweer even gestart. De wekker laat vroeg van zich horen, maar voordat je het weet moet je je spullen alweer bij elkaar pakken om af te sluiten en is de dag voorbij. Gisteren was ik pas laat thuis en leek het me een prima idee om de auto voor een keer op de oprit te laten staan. Normaal gesproken parkeer ik hem in de schuur vanwege een grote eik naast de oprit. Een fijne plek voor tal van vogels die tjilpen en fluiten, maar er ook vrolijk hun behoeften doen. 

De term 'gelijke kansen' duikt steeds vaker op in onderwijsland. Denk aan de discussie over vrijwillige ouderbijdrage en basisvaardigheden, het advies van de basisschool, het lerarentekort dat op zwakkere scholen nog nijpender is dan elders, of aan het gezonde ontbijt. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Loop met je ogen dicht naar de muur. Blaas een ballon op en ga erop zitten. Ga touwtrekken en probeer stevig te blijven staan. Gekke en simpele opdrachten, denk je misschien. Volgens Bernadet Putto en Nathalie Jans schuilt hier veel meer achter. Zij bundelden dit soort oefeningen in de lessenreeks "Vergroten zelfkennis en lichaamsbewustzijn". Waardoor je jezelf beter leert kennen, en daar heb je je verdere leven iets aan. Kennis is tenslotte maar de helft.

Voor de vakantie voerden we de jaarlijkse managementgesprekken op de scholen. Hierbij spraken we (onder meer) met coördinatoren, die zich inzetten voor verbetering van de basisvaardigheden. Taal, rekenen, digitale geletterdheid en burgerschap: het zijn belangrijke vaardigheden, die je nodig hebt in je verdere leven. We kwamen alleen maar enthousiaste collega’s tegen, die als geen ander snappen dat we deze vaardigheden vakoverstijgend moeten integreren. En die dit op hun beurt haarfijn  kunnen doorvertalen naar hun collega’s. 

Met dezelfde passie waarmee hij vijftien jaar lang werkte als pastoor, staat Casper Pikkemaat nu voor de klas. “Van lesgeven krijg ik energie. Zeven of acht uur aan één stuk door, ik merk het niet. Ja, lichamelijk op een bepaald moment natuurlijk wel, maar geestelijk niet. Het geeft me plezier, voldoening, ontspanning zelfs. Ik geniet van de dynamiek en de interactie met de leerlingen. Wat mij het meest verwondert, is de nieuwsgierigheid en het kritisch denkvermogen van deze generatie. Leerlingen komen met vragen die me in vijftien jaar binnen de kerk nooit zijn gesteld. Pas nog, een leerlinge van 4 havo, zelf moslima: of ik iets kan vertellen over de drie-eenheid van Vader, Zoon en Heilige Geest. Leerlingen verrassen me elke keer. Soms zit dat in de kleine dingen.