Kunstmatige of ‘artificiële’ intelligentie, afgekort AI, duikt overal op. In nieuwe tools zoals ChatGPT, maar ook in bekende applicaties zoals Chrome en LessonUp. Verdiep je erin en maak er verantwoord gebruik van, is het beste advies dat mediacoach Robbie van Zomeren kan geven.  
​​​​​De risico’s van AI zijn niet denkbeeldig, zegt Robbie van Zomeren. Naast zijn lessen aardrijkskunde en multimedia op het Etty Hillesum Lyceum Het Stormink verzorgt hij onder meer workshops over het gebruik van AI in het onderwijs. Maar dat is geen reden om de schooldeur maar te sluiten voor AI. “Daarmee doe je leerlingen tekort en laat je ook voor je eigen werk kansen liggen.”  

Toen ik zo’n 25 jaar geleden begon als docent werd ik goed opgevangen. Een fijn docententeam en behulpzame OOP’ers boden me tips en handreikingen voor de moeilijkste baan die er bestaat: het leraarschap. Al doende leert men, luidt het gezegde. Inderdaad had ik al snel in de gaten dat het geen goed idee was om leerlingen naar je tafel te laten komen als ze vragen hebben, maar dat ik beter zélf bij hen langs kan lopen. Ook duurde het even om in te schatten hoe streng ik moest zijn, en welke verwachtingen ik van mijn leerlingen kon hebben.  

Leuk! Ik kwam vorige week aanrijden bij ’t Spant in Bussum en de Carmelvlag wapperde voor het gebouw. Dat voelde als thuiskomen. Bij binnenkomst gonst het al van pitchers die op het ‘Carmel Marktplein’ hun stand opzoeken. De bezoekers druppelen wat later binnen en verzamelen boven om met koffie en thee de dagopening bij te wonen. 

De term 'gelijke kansen' duikt steeds vaker op in onderwijsland. Denk aan de discussie over vrijwillige ouderbijdrage en basisvaardigheden, het advies van de basisschool, het lerarentekort dat op zwakkere scholen nog nijpender is dan elders, of aan het gezonde ontbijt. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Met dezelfde passie waarmee hij vijftien jaar lang werkte als pastoor, staat Casper Pikkemaat nu voor de klas. “Van lesgeven krijg ik energie. Zeven of acht uur aan één stuk door, ik merk het niet. Ja, lichamelijk op een bepaald moment natuurlijk wel, maar geestelijk niet. Het geeft me plezier, voldoening, ontspanning zelfs. Ik geniet van de dynamiek en de interactie met de leerlingen. Wat mij het meest verwondert, is de nieuwsgierigheid en het kritisch denkvermogen van deze generatie. Leerlingen komen met vragen die me in vijftien jaar binnen de kerk nooit zijn gesteld. Pas nog, een leerlinge van 4 havo, zelf moslima: of ik iets kan vertellen over de drie-eenheid van Vader, Zoon en Heilige Geest. Leerlingen verrassen me elke keer. Soms zit dat in de kleine dingen.