Toen ik, ruim 35 jaar geleden, als docent Nederlands werkzaam was op de Carmelschool Sint Canisius in Almelo, begeleidde ik een werkgroep met leerlingen. Deze werkgroep ging eens in de twee weken ‘s middags met elkaar aan de slag met levensbeschouwelijke zaken, zoals: hoe kunnen we onze school leefbaar en gezellig houden, op welke manieren kunnen wij als leerlingen nog meer invloed krijgen op het dagelijks leven in de school zodat het nog meer een “thuis” wordt? Ja, deze vragen speelden toen ook al.

Alle 2.800 docenten van Stichting Carmelcollege worden de komende tweeëneenhalf jaar door Cito getraind en gecertificeerd op het gebied van toetsbekwaamheid. Het onderhouden en vergroten van de toetsbekwaamheid van docenten sluit aan bij het bestuursbesluit ‘Borging Kwaliteit Examens’, gebaseerd op de strategische Koers 2025 van Carmel. Met de aan Cito gegunde aanbesteding zet Carmel een verdere stap in de realisatie van de ambitie om de kwaliteit van de schoolexaminering verder te vergroten en te borgen. Niet eerder is op deze schaalgrootte hiertoe besloten binnen het voortgezet onderwijs in Nederland. 

Het is weer de tijd van de zogeheten managementgesprekken. Dit houdt in dat we als College van Bestuur naar onze scholen toegaan en daar spreken met medewerkers, leerlingen en de schoolleiding. Het leuke daaraan vind ik dat we overal leerlingen spreken en meekrijgen hoe betrokken ze zijn bij hun school. Een leerling gaf aan: “Vroeger werden we als leerlingenraad alleen gevraagd voor de organisatie van feesten en nu mogen we echt meedenken over het beleid.”
Laatst waren we op een school waar een leerling ons vertelde waarvoor de NPO-gelden (Nationaal Plan Onderwijs) zijn ingezet. Het is mooi om te zien dat leerlingen meedenken over keuzes en dat zij dit kunnen uitleggen. 

Zoals velen van ons al hebben vernomen, viert Stichting Carmelcollege volgend kalenderjaar in mei haar 100-jarig jubileum. 
Onlangs vroeg een jonge collega aan mij wat nou de rol is geweest van de karmelieten voor onze scholen. In het boek over de geschiedenis van de Orde der Karmelieten staat hierover: “Zij leverden het merendeel van het personeel: de rector, maar ook een stoet aan paters die deskundig waren of moesten zijn op verschillende terreinen. Door hun gestage arbeid en door hun contacten in het Twentse land zorgden ze ervoor dat middelbaar onderwijs een gewoon iets werd in een omgeving waarin studeren tot dan toe was voorbehouden aan enkelingen.”* Over socialisatie en emancipatie gesproken: woorden die toen nog niet uitgevonden waren, maar al wel in de praktijk werden gebracht. 

Voorheen had ik met ‘bureaudag’ de associatie met een dagje op kantoor. Als mijn lief mij 's morgens aan de ontbijttafel de vraag stelde “Wat ga jij vandaag doen?”, was af en toe mijn antwoord “Lekker een bureaudagje vandaag”. Praktisch hield een bureaudag een dag op kantoor in. Die dag was dan gevuld met enkele interne afspraken, voorbereiding en planningswerk achter de computer. Daarnaast het wegwerken van e-mail en een rondje kuieren door de gangen van het bestuursbureau om her en der 'boodschapjes' te doen bij de aanwezige collega's. Maar ja, dat was voorheen.