Er zijn plannen om mobieltjes in de klas te verbieden. Want: het verstoort de les, leerlingen zijn sneller afgeleid en de prestaties nemen af. Daarmee is lang niet iedereen het eens. Er zijn leraren en scholen die het liever zélf regelen. Wat moet het worden? Het nieuwe Carmelpanel reageert op de stelling: 'Laat de leraar beslissen of het mobieltje uit moet'.

"Een mooie vraag om over na te denken: welke innerlijke demonen zou jij moeten aankijken om ervoor te zorgen dat je daadwerkelijk openstaat voor wat belangrijk is?" Deze vraag stelt Karin van Oort, voorzitter van het College van Bestuur, in haar blog op carmel.nl. Aanleiding is de reis van ruim dertig Carmeldocenten en -schoolleiders naar Israël, afgelopen voorjaar. Die werkt nog steeds door en heeft al geleid tot concrete initiatieven.
De reis in maart staat in het teken van burgerschap. Daarom brengt de uitgebreide delegatie bezoeken aan de ‘hand in hand’-scholen, waarin Joodse en Palestijnse leerlingen samen in de klas zitten. Als ze met elkaar in gesprek raken en met en van elkaar leren, ontstaat er de verbinding. Die kan weer bijdragen aan het wegnemen van de diepe kloven in de Israëlische samenleving. Dat is althans het streven. Wat kunnen we daar in Nederland van leren? 

Voor alles is een eerste keer. Zo werd ik vorige week aangehouden door een inspecteur. Oké, het was niet fysiek, ik werd gebeld en gevraagd om een verklaring af te leggen. Maar het telefoontje kwam wel onverwacht. Je krijgt als bestuurder met veel te maken, en ik heb nogal wat ervaring in het onderwijs in de afgelopen 36 jaar, maar dit was nieuw voor mij. 

Er zijn plannen om mobieltjes in de klas te verbieden. Want: het verstoort de les, leerlingen zijn sneller afgeleid en de prestaties nemen af. Daarmee is lang niet iedereen het eens. Er zijn leraren en scholen die het liever zélf regelen. Wat moet het worden? Het nieuwe Carmelpanel reageert op de stelling: 'Laat de leraar beslissen of het mobieltje uit moet'.

‘Mevrouw, heeft u iets dat op een voederbak lijkt?’ Een guitig koppie met vrolijke kijkers kijkt me aan. Uhm, een voederbak? ‘Ja, ik speel straks namelijk een non-binaire cavia en zo’n voederbak maakt het dan compleet.’