Ruimte in verbinding
donderdag 25 juni 2020
Anja Roelfs is directeur onderwijs Scholengroep Carmel Hengelo. ‘Het was min of meer toeval dat de eerste school waar ik ging werken, een Carmelschool was. Maar het was geen toeval dat Carmel in de rest van mijn loopbaan zo’n grote rol bleef spelen. De identiteit, de waarden, hoe mensen binnen Carmel met elkaar omgaan: het past bij mij. Ik voel me er goed bij. Warm. Gedragen.
Elke mens, heel de mens, alle mensen: die zin is voor mij heel belangrijk. Ik wil aandacht hebben voor het individu, voor de groep en voor de mens achter de leerling of werknemer. Dat is een belangrijke drijfveer in mijn werk als leidinggevende. Ik wil weten wat er in de levens van leerlingen en werknemers speelt, wat hen drijft en wat hun ambities zijn. Ook wil ik de momenten pakken die we kunnen vieren: van een verjaardag tot een diploma-uitreiking of een geslaagde inspectieronde. Want vieren, daar zijn we bij Carmel goed in.
Aandacht voor mensen speelt een grote rol in mijn dagelijks werk. Als directeur onderwijs heb ik de portefeuilles onderwijs en personeel voor drie locaties onder mijn hoede. Ik geef leiding aan de teamleiders die samen met hun teamleden het onderwijs vormgeven. Met deze teamleiders voer ik regelmatig gesprekken over hun persoonlijke leiderschap en ambities. We bespreken waar ieder van hen met zijn of haar team voor staat: welke focuspunten, welke fase van teamontwikkeling, welke uitdagingen. In die gesprekken gaat het niet alleen om professioneel handelen, hoe belangrijk ook. Het gaat ook over wat hen bezighoudt. Onze teamleiders zijn allemaal individuen met een eigen leiderschapsstijl. De vraag is altijd hoe hun professionele ik samengaat met wie zij privé zijn. Doorgaans voeren de teamleiders op hun beurt vergelijkbare gesprekken met alle mensen binnen hun team.
Soms staat er spanning op, dan is het lastig om aan iedereen recht te doen. Een voorbeeld vind ik het vormgeven aan de functiemix, een serie maatregelen die de loopbaanmogelijkheden in het onderwijs vergroten. Ik zie dat meerdere collega’s talent hebben voor bijvoorbeeld een LD-functie, maar het aantal plekken is beperkt. Ik moet een beslissing nemen: de ene collega bied ik de functie wel en de andere collega – die ook talenten heeft – niet. Hoe doe ik dat op een zodanige manier dat ik geen afbreuk doe aan de collega die de functie niet krijgt? Hoe voorkom ik dat dit een wig drijft in het team? Dat vind ik echt een dilemma.
Het is ook een terugkerend dilemma, want teams zijn voortdurend in beweging. Er gaan altijd mensen weg en er komen nieuwe mensen bij. Vervolgens moeten de mensen die je een loopbaanstap hebt laten maken, natuurlijk ook nog de verwachting waarmaken. En als een van je scholen een samenwerkingsschool is, waar vanuit de historie verschillende functiesystematieken zijn gehanteerd, is het extra ingewikkeld.
Transparantie vind ik in zo’n situatie heel belangrijk. Wat ik kan doen, is de selectieprocedure heel helder maken. Het maakt het iets makkelijker als mensen kunnen zien dat de procedure eerlijk is verlopen, als ik mijn beslissing kan verklaren, als het rechtvaardig is. Alleen dan is het mogelijk om ook na slecht nieuws met de ander in contact te blijven. Al doet het natuurlijk niets af aan de persoonlijke emotie. Het kost tijd om een teleurstelling te verwerken.
Binnen Carmel zie ik congruentie in de manier waarop we aandacht hebben voor elkaar. Elke mens, heel de mens, alle mensen: wat we met onze teamleiders doen, doen we met onze teamleden en doen we met onze leerlingen ook. Als het gaat over de omgang met leerlingen zeggen we altijd: zonder relatie geen prestatie. Voor de omgang met collega’s geldt dat net zo goed.’ Dit artikel is onderdeel van het kennismakingskatern van Carmel dat in het najaar van schooljaar 2020-2021 uitkomt. Lees ook de rest van de artikelen:
Categorieën: Nieuws Tags: Kennis is maar de helft/ Kennismakingskatern/ Ruimte in verbinding Vertoningen: 3424