Ik zit nog na te genieten van de Carmel Hattiedag die plaatsvond in november. Professor John Hattie komt jaarlijks naar Nederland voor het congres ‘Leren zichtbaar maken’. Dit jaar was het Carmel gelukt om een exclusief programma met Hattie te organiseren voor 300 Carmelmedewerkers. Een mooie mix van docenten, schoolleiders en leerlingen kwam vol verwachting samen.

Maandagmorgen 5.15 uur: de wekker gaat. Om 9.00 uur begint een overleg bij de VSNU (Vereniging van Universiteiten) in Den Haag. Dus op mijn fiets naar het station in Deventer, en ik pak rond 7.00 uur de intercity naar Den Haag. Samen met alle lagen in het onderwijs (van po en vo tot en met hbo, wo en enkele vakbonden) buigen we ons vandaag over de vraag of we tot onderwijs kunnen komen waarbij we vanuit het gehele onderwijsveld pleiten voor duurzame investeringen.

Op donderdag 31 oktober mocht ik in een discussiepanel zitten in het kader van ‘10 jaar Onderwijsgeschillen’. Met de invoering van de WMS (Wet op de medezeggenschap) is er één organisatie gekomen waar onder andere deze geschillen worden behandeld. Centraal gebundelde expertise kan kwaliteitsverhoging beter ondersteunen. Voor klachten van leerlingen, ouders en medewerkers zijn er diverse instanties, waaronder natuurlijk de onafhankelijke klachtencommissie van Carmel.

Als bestuurder van Carmel zit ik regelmatig in de auto. Zo was ik gisteren op weg naar een afspraak over de nieuwe opzet van de Carmel Award (onze jaarlijkse Carmelbrede wedstrijd voor het beste profielwerkstuk). Hierbij mogen niet alleen cognitieve en intellectuele talenten zich presenteren, maar ook creatieve talenten en praktische intelligentie krijgen een podium. Voor mij is dit dan ook de definitie van excellent onderwijs. We vieren álle talenten van iedere leerling.

In het klimaatakkoord staat dat alle gebouwen straks klimaatneutraal moeten zijn. Dat wil zeggen: geen (negatief) effect op de klimaatverandering. Als onderwijsstichting vinden wij dat natuurlijk heel belangrijk. De allereerste maatregelen zijn al gedeeltelijk neergezet in ons meerjarenonderhoudsplan. Het heeft nogal wat voeten in de aarde. Huiseigenaren maken zich zorgen over wie er voor de kosten opdraait als zij van het gas af moeten. Maar ook scholen hebben die zorg. Als we straks niet meer aan de norm voldoen, wie betaalt dan de rekening?