De term 'gelijke kansen' duikt steeds vaker op in onderwijsland. Denk aan de discussie over vrijwillige ouderbijdrage en basisvaardigheden, het advies van de basisschool, het lerarentekort dat op zwakkere scholen nog nijpender is dan elders, of aan het gezonde ontbijt. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

In Carmelverband en alle subverbanden die we daarbinnen kennen, denken we al langer met elkaar na over de vraag hoe we vanuit een “hokjes”- onderwijssysteem, een omgeving waarin “hoger” en “lager” niveau het denken stuurt, kunnen komen tot een situatie waarin gelijkwaardigheid regeert. Dat wordt momenteel vaak aangeduid met het woord kansengelijkheid.

Urgentie is voorwaardelijk om een gedragsverandering te realiseren. Zo heeft de coronacrisis ons denken over hygiëne blijvend veranderd én gaf het een nieuwe dimensie aan de discussie over de duurzaamheid van onze gebouwen. De oorlog in Oekraïne en de hierdoor versterkte energiecrisis heeft ons besef van de waarde van vrijheid versterkt, en het denken over energie en klimaat wezenlijk veranderd.

"Leerlingen naar hun mening vragen en dat vertalen naar concrete actie." Dat is de belangrijkste boodschap van de drie vwo-bovenbouwleerlingen Cüneyt, Jonah en Marlein tijdens een gesprek met mij over leerlingenparticipatie. Het nieuwe leerlingenstatuut van Scholengroep Carmel Hengelo is zojuist vastgesteld. Mooi dat de rechten en plichten van leerlingen zijn vastgelegd. Maar er is meer nodig: geen woorden maar daden. Ik besloot voor mijn Standpunt in gesprek te gaan met drie leerlingen.

Het is mij een eer om als één van de oprichters van Stichting Carmelcollege nu het openingsartikel voor het Carmel Magazine te mogen schrijven. Jouw wereld ziet er zo anders uit dan die waarin ik leef. Bovendien leg ik als karmeliet altijd de relatie met God, op een wijze die velen van jullie niet (meer) zal aanspreken. Maar ziehier: ondanks onze scheiding langs dimensies van tijd en dood hebben jij en ik meer overeenkomsten dan je wellicht zult denken.