Elk jaar zijn we weer blij als het voorjaar zich aandient. We zitten – om de titel van een dagelijks NPO 1-programma te citeren – aan "de vooravond" van het voorjaar.
Beide woorden, vooravond én voorjaar, zijn vervuld van hoop en daarbij horende verwachtingen. Ook voor ons voortgezet onderwijs, waarin we beginnen met één dag fysiek onderwijs voor elke leerling. Om het in dichtregels te verwoorden: "We willen verder en weer door. Ja verder, we gaan ervoor. Niet blijven hangen in zompig verdriet. Want hiermee red je het niet.*" 

De Inspectie van het Onderwijs heeft laten weten dat de scholen volgend schooljaar niet beoordeeld worden op onderwijsresultaten. Ze houden namelijk rekening met de omstandigheden door de coronacrisis. Een verstandige keuze, want wat heeft het voor zin om leerlingen, die ondanks deze bijzondere omstandigheden toch heel veel hebben geleerd, te beoordelen op wat ze allemaal níet hebben geleerd?
Ook kondigde de Inspectie aan dat zij het vierjaarlijkse onderzoek bij besturen uitstellen. Ze zijn nu vooral bezig met afstandsonderwijs, de effecten van de coronacrisis op de resultaten en met de achterstanden van leerlingen. Het is natuurlijk alles behalve een normaal jaar. Desalniettemin is het van belang dat we zélf eigenaar zijn van het proces van (onderwijs)kwaliteit.

Marcel had een Honda MT5. Dat is een brommer, die lijkt op een crossmotor. Toen ik puber was, bestond er niets coolers dan dat. Ik wilde ook een Honda MT5. Er was zelfs een meisje bij ons op school met een MT5, zij was de coolste chick ever. Als je een Honda MT5 had, was je gevrijwaard van pesten.

"Ik zit en ik adem" sprak de man. Hij was gekleed in een smoezelige broek en ouderwets wit hemd, en het speelde zich af op het toneel. De enige toneelvoorstelling waar ik, met de nodige gêne, in de pauze al vertrokken ben. Het tweede en laatste bedrijf kon me gestolen worden. Naar huis wilde ik. De aanloop naar de voorstelling was gehaast. Na een gejaagde dag werken en snelle hap avondeten bereikten we om 2 voor 8 onze stoelen in de schouwburg. Hoe anders nu? Ik zit en ik adem. Het uitbundige leven ligt stil. Ik doe mijn werk met toewijding vanachter het scherm, de schouwburg zit er nu niet in.

In de 4-havoklassen kregen leerlingen met de toets voor het vak levensbeschouwing onder andere een tekst voor zich over het influencer zijn in deze samenleving. Hierin kwam naar voren dat niet alleen beroemde mensen de wereld kunnen beïnvloeden, positief dan wel negatief. Nee, iedereen kan hier een rol in spelen. Hier schreef ik eerder een blog over. Een belangrijk onderwerp in mijn ogen, want ieder mens kan op zijn of haar manier betekenisvol zijn. Niets is zo aanstekelijk als een goed voorbeeld.