Het is de periode van de managementgesprekken, waarbij wij als College van Bestuur naar onze locaties toegaan om gesprekken met collega’s te voeren. Wat fijn dat dit weer kan! Alle managementgesprekken zijn opgebouwd uit een gesprek met de schoolleiding en een gesprek met mensen in de organisatie. 

Op een maandagochtend gingen we naar Carmel College Salland. Fridse, lid College van Bestuur, mocht met de zorgcoördinator in gesprek over de zorgstructuur. Ik mocht in gesprek met Annemiek, een enthousiaste en bevlogen teamleider havo onderbouw, over zelfevaluatie en visitatie. Eens in de vier jaar nemen Carmelscholen hieraan deel. Het houdt in dat je als school eerst gezamenlijk een zelfevaluatie schrijft waarna collega’s van twee andere Carmelscholen jouw school bezoeken om mee te kijken wat zij daarvan terugzien. Ze vertelde mij over haar ervaringen hiermee.

Het is een traditie van Carmel om oud-toezichthouders, -bestuurders en -eindverantwoordelijke schoolleiders eens per twee jaar te ontmoeten. Tijdens corona lag deze traditie uiteraard stil. Maar gisteravond kwamen we weer samen en dit stond natuurlijk in het teken van 100 jaar Carmel. Als huidig bestuurder heb ik dan wel even een realisatiemoment: van deze 100 jaar heb ik maar vijf procent meegemaakt, maar ik zit in een zaal met sommige mensen die (school- en werktijd bij elkaar opgeteld) meer dan 40 jaar Carmelervaring hebben. 

Vandaag eerst even thuis teamsen met Brabantse collega-bestuurders, daarna de vergaderstukken voor morgen doornemen en dan voor een afspraak op kantoor naar de Drienerparkweg in Hengelo. Ik ben wat te vroeg - zoals gebruikelijk - en land tussentijds even aan op een werkplek in de "ruiszone" in het kantoor, oftewel: hier mag ik beeldschermwerken en op gedempte toon bellen. Het lampje op het bureau kleurt groen, de plek is niet door een ander gereserveerd. Door een druk op de knop in de app kleurt het lampje rood, het is nu even mijn bureau. Ik slinger het bureau op de juiste hoogte en word gebeld, maar voel me toch wat bezwaard door de ruis die ik produceer en zoek een "belcel" op. 

Mijn week is weer een reizend circus geworden. Van locatie naar locatie. We ontmoeten volop mensen, vergaderen weer vaker fysiek en gaan weer gezellig naar het dorpscafé. Met regelmaat gaat het nog mis en leiden die ontmoetingen tot Omikron-besmettingen, maar soms lijkt het alsof “men” het er graag voor over heeft. De laatste risico inventarisatie & evaluatie, die bij Carmel is uitgevoerd, spiegelde ons voor dat we ons beter aan de hygiëneprotocollen kunnen houden. Dat is zeker zo. 

In deze periode waarin de coronamaatregelen langzamerhand voor het onderwijs komen te vervallen, staan we ook bij Carmel weer voor een nieuwe uitdaging. Het corona-crisisteam maakt plaats voor het Oekraïne-crisisteam. Dit team probeert alle vragen en ingewikkeldheden op te pakken, die er Carmelbreed ontstaan door deze situatie.
We krijgen allemaal mee dat de mannen in Oekraïne achterblijven om te vechten in de oorlog. Dit betekent dat zo’n 30-50 procent van alle vluchtelingen kinderen zijn en dat veel van deze kinderen onderwijs moeten volgen. Hiervan valt 15-25 procent in de categorie voortgezet onderwijs.