Een nieuw verschijnsel: ChatGPT. Stel een vraag en je krijgt meteen antwoord. Vrijwel foutloos geschreven, al klopt de inhoud (nog) lang niet altijd. Is dit een hulpmiddel voor docenten en leerlingen of juist niet? Denken we nog zelf of gaan we knippen en plakken? Dat is de vraag voor het Carmelpanel, aan de hand van de stelling: Chatbots maken leerlingen lui'.

Voor Bonhoefferdocent Marco Aydin komt alles samen in het landelijke project ‘Alleen jij bepaalt’: zijn liefde voor voetbal én voor zijn leerlingen van de vmbo-locatie Wethouder Beversstraat in Enschede. Iedere donderdagmiddag rond de klok van 15.00 uur stromen de kleine stuiterballen de Diekmanhal in Enschede binnen om voornamelijk plezier te maken. Zo ook Britt en Liam. ‘Alleen jij bepaalt’ is in het leven geroepen, zodat vmbo-jongeren tussen de 12-18 jaar gelijke kansen krijgen als het gaat om sporten.

‘Als je iets leuk vindt, dan gá je ervoor’

Ruim 35 jaar werkte Herbert Theunissen in de techniek en trainde hij in zijn vrije tijd jonge voetbalteams. Na een burn-out besloot hij werk en hobby te combineren. Nu is hij instructeur bij het technisch vmbo van Marianum, coördineert hij daar het Future Lab en is hij promotor van Sterk Techniekonderwijs.

Diversiteit is de wet van de aarde, schreef de filosofe Hannah Arendt ooit. Niet dé mens, maar ménsen bevolken onze planeet. In de praktijk lijken we dat steeds lastiger te vinden. Hoe raken we elkaar in het woud van verschillen niet kwijt?

Vooral de persoonlijke verhalen van lhbtiq+-jongeren zijn Esmee van der Sluis (5 havo, Carmelcollege Emmen) bijgebleven van de Carmelbrede studiedag over diversiteit in december vorig jaar. Verhalen over hoe het is om als lhbtiq+-jongere te horen dat iemand op jouw school de regenboogvlag heeft verbrand. Verhalen over nare opmerkingen die je soms krijgt en over de moeite die het kost om in de klas geaccepteerd te worden. ‘Dat blijft je bij. En dat jongeren dan toch sterk blijven, toch blijven vechten om zichzelf te mogen zijn.’

Met een bedachtzame blik kijk ik naar de vlag, die al zo’n 12 jaar in mijn leslokaal hangt: de regenboogvlag. Al die jaren een vanzelfsprekendheid en een bewust signaal aan de leerlingen die ik lesgeef: iedereen is welkom in mijn lokaal, ongeacht zijn/haar/diens geaardheid, uiterlijk, achtergrond enzovoort. Door het zien van deze vlag kunnen leerlingen dit, hopelijk, voelen. Maar soms schuurt het een beetje en merk ik dat leerlingen het wat ingewikkeld vinden dat die vlag er hangt. Ook als ik uitleg dat de vlag een teken is van welkom aan iedereen, een welkom dat verder gaat dan ‘alleen’ aan de lhbtiq+-leerlingen.