Yori Ysselmuiden is vakgroepvoorzitter maatschappijleer en organiseert maatschappelijk georiënteerde ckv-projecten op Het Hooghuis in Oss.
‘Waar staan Carmelscholen voor? Die vraag kwam bij me op toen ik hier op school kwam werken. Het was mijn eerste kennismaking met Carmel als schoolbestuur. Ik ben me toen een beetje gaan verdiepen in de orde van de karmelieten en hun leefregels. Zo hoorde ik ook van “Kennis is (maar) de helft”. Een motto dat oorspronkelijk bij een karmeliet vandaan komt en dat goed past bij mijn visie op onderwijs.'

Anja Roelfs is directeur onderwijs Scholengroep Carmel Hengelo. 
'Het was min of meer toeval dat de eerste school waar ik ging werken, een Carmelschool was. Maar het was geen toeval dat Carmel in de rest van mijn loopbaan zo’n grote rol bleef spelen. De identiteit, de waarden, hoe mensen binnen Carmel met elkaar omgaan: het past bij mij. Ik voel me er goed bij. Warm. Gedragen.'

Je zit in een mooie Teams-vergadering en je ziet een mailtje langskomen van een externe partner waar je een paar uur later een overleg mee hebt. Wat is er zo belangrijk dat ik nu nog een mailtje krijg? De nieuwsgierigheid wint en met één oog op de Teamsvergadering en één oog op de mobiel tik je op de link en log je in… Hmmm, dat werkt niet denk ik nog… maar een uur later is het duidelijk dat het juist uitstekend heeft gewerkt. Dankzij het linkje uit deze phishing-mail is mijn account vakkundig gehackt en heeft bijna heel Carmel en onderwijs-gerelateerd Nederland een mail van mij ontvangen met de vraag om een dubieuze link te openen. Godzijdank is onze ICT-crew er snel bij en sluit mijn account en verandert mijn wachtwoord. Maar het zweet breekt mij uit als ik hoor dat er duizenden mails uit mijn naam zijn verstuurd. Het liefst wil je even verdwijnen, maar je moet natuurlijk gewoon door en accepteren dat je iets doms hebt gedaan. 

Ah nee, niet wéér een column over corona… Ik ben inmiddels dat COVID-19 virus zo zat, wil er niets meer over horen. Helaas maakt het virus dat niets uit, we kunnen moeilijk beslissen dat het nu wel een keertje klaar is en we niet meer ziek worden. Voor onze persoonlijke situatie maar ook zeker voor het onderwijs is deze unieke tijd er een van noodzakelijke veranderingen die in no time ingevoerd zijn, zonder noemenswaardige problemen. Online lessen liepen binnen een week rimpelloos, leraren en leerlingen wisten na twee weken niet beter. Was er ooit een tijd dat er geen online lessen waren? Ik kan het me nu al bijna niet meer herinneren. Of al die veranderingen ook verbeteringen blijken, is een vraag waar we ons de komende tijd mee bezig kunnen houden. 

Waar ik woon in Deventer, was ik gewend om dagelijks ’s ochtends vroeg hordes leerlingen te zien fietsen. De afgelopen maanden was het stil. Ik zag op z’n hoogst wat mensen langsfietsen die even een ommetje maakten. Vanmorgen ging ik om 7.45 uur de deur uit en het was voor het eerst sinds tijden dat ik talloze leerlingen voorrang moest verlenen. Ik was nog nooit zo blij om te moeten wachten!