Onze badkamer is oud. Het is nog de badkamer van de eerste eigenaren. Toen wij het huis kochten, vonden we het niet noodzakelijk om deze te vervangen. Het zag er redelijk goed uit, alles functioneerde. Maar na 12 jaar begint ‘ie kuren te vertonen. De wc lekt, er zit een scheur in de muur en er viel zelfs een badmeubel van de muur. Hoog tijd voor die nieuwe badkamer dus. Maar die kosten… Ik schrok ervan. En wat een overvloed aan keuzes. Alleen al het soort en de kleur van een kraan: rvs, zwart, chroom, koper, nikkel... Er bestaat zelfs een gouden versie!   

Afgelopen weken voeren wij als College van Bestuur gesprekken met examencommissies op de verschillende Carmelscholen. Hoe gaat het, waar richten zij zich op en waar lopen ze tegenaan? Het levert mooie, inhoudelijke gesprekken op. Door met elkaar in gesprek te gaan, krijgen we een goed beeld waar we met elkaar staan. En van hoe deze “jonge” commissies deze belangrijke rol vervullen, om de kwaliteit van schoolexamens te borgen. 

Voor alles is een eerste keer. Zo werd ik vorige week aangehouden door een inspecteur. Oké, het was niet fysiek, ik werd gebeld en gevraagd om een verklaring af te leggen. Maar het telefoontje kwam wel onverwacht. Je krijgt als bestuurder met veel te maken, en ik heb nogal wat ervaring in het onderwijs in de afgelopen 36 jaar, maar dit was nieuw voor mij. 

Zo’n twee weken geleden vertrokken we met een groep Carmeldocenten en -schoolleiders naar Israël voor een indrukwekkende studiereis. We bezochten er zogeheten Hand in Hand schools waar joodse en Arabische leerlingen samen naar school gaan. Dit is zeker niet vanzelfsprekend en gebruikelijk in dit sterk gepolariseerde land, Israël telt er maar acht. Het ‘gewone’ onderwijssysteem is helemaal gesegregeerd: je hebt Joodse scholen, Joods orthodoxe, Arabische en scholen voor Christenen. Ieder heeft zijn eigen school. 
De gemengde scholen zijn voor beide groepen bijzonder. Voordat kinderen er op school komen, weten ze nog weinig van elkaar. Maar op het moment dat je uitgaat van wat mensen verbindt, in plaats van wat mensen scheidt, gebeurt er iets moois. Want als ze eenmaal samen met elkaar optrekken, vallen de barrières en mogelijk aangeleerde beelden razendsnel weg. En als het in Israël kan… dan moet het hier in Nederland toch ook kunnen? 

Dit is altijd een bijzondere periode: een deel van Nederland neemt een alter ego aan en host in de polonaise, een deel staat op de ski’s, en voor weer een ander deel gaat de dagelijkse gang van zaken op het werk gewoon door. Afgelopen dinsdag was het “vette dinsdag”. Voor de een vanzelfsprekend en voor de ander waarschijnlijk een raadsel. Volgens de katholieke traditie is vette dinsdag “Vastenavond” en daarmee het einde van de carnavalsperiode, waarna er 40 dagen wordt gevast.