Carmel kenmerkt zich door de ruimte voor elke, heel en alle mensen. Die ruimte is iedereen gegund, als je maar in verbinding met elkaar, je team of je school bent. Ook ik gedij goed in ruimte én bij verbinding. 
Mijn lieve moedertje zei het vroeger al tegen me: “Jongen, als jij gaat samenwonen, zorg je dan ook voor voldoende ruimte voor jezelf?”. Ze wist dat ik dat nodig had en doelde daarbij ook op de fysieke ruimte. Een rommelhoekje voor mezelf, waar ik de hobbyspulletjes gewoon kon laten liggen. Ik dacht altijd dat mijn moeder me een uniek advies op maat gaf, zij kende mij immers als geen ander. Inmiddels weet ik dat haar advies voor iedereen heilzaam is. In het streven naar meer ruimte - voor de hobby, kinderen, feestjes - wonen we inmiddels in een heerlijke jaren ‘70-bungalow. Dat 'we' slaat nu alleen nog op mijn vrouw Erna en mij. Onze kinderen zijn uitgevlogen. Bovendien stijgen de energieprijzen en vraagt de bungalow flink onderhoud. Ik vraag me af of ik het advies van mijn moeder niet wat te ver heb doorgevoerd. Ja ja, ik had als goede huisvader eerder moeten anticiperen… 
 
Dezelfde les leer ik op onze scholen. Er worden minder kinderen geboren dus onze Carmelschoolgebouwen voelen steeds ruimer aan. Die ruimte was weldadig in coronatijd en verbloemde het vaak matige binnenklimaat in de school. Bovendien is er in de periode van het Nationaal Programma Onderwijs (NPO) volop ruimte voor groepjes leerlingen om aan het schoolwerk te zijn. Het programma NPO loopt echter af en meer kinderen worden er ook niet geboren, dus moeten we anticiperen om te voorkomen dat al die ruimte niet het budget inneemt dat bestemd is voor de salarissen of onderwijsontwikkeling. 
Om een idee te geven: Carmel heeft 100.000 vierkante meter teveel in gebruik, oftewel 15 voetbalvelden! Die zijn in werkelijkheid natuurlijk verspreid over veel schoolgebouwen en het zal een hele puzzel zijn om die meters vrij te spelen en af te stoten. Bovendien zijn veel gebouwen gedateerd, uit de tijd - zeg maar. Het zou mooi zijn als we samen met gemeenten een vlucht naar voren kunnen maken: dus minder gebouwen, die tegelijkertijd beter en duurzamer zijn. Huisvestingsplannen met gemeenten vragen echter vaak een hele lange doorlooptijd en zoveel tijd hebben we niet. Dus moeten we nu doen waar we toe gehouden zijn: schuiven, indikken en gebouw(delen) buiten gebruik stellen. Zo zorgen we dat we als ‘goede huisvader’ ook in de toekomst de ruimte houden om het goede te doen voor onze leerlingen. Sorry mams.


Fotografie: Marty van Dijken