Sinds de kerstvakantie ben ik inmiddels ruim een week aan het werk. Het toeschouwersstadium ben ik gelukkig weer voorbij. Daarmee bedoel ik dat ik mij de eerste dag na de vakantie een toeschouwer voel op het werk en dat ervaar ik als een onprettig gevoel, afgezien van het ongemak voor mijn omgeving. 'Doe jij ook weer mee?' Nu kan ik volmondig ‘ja’ zeggen, want na een paar dagen werken is het hoofd weer volledig op gang. Ik ben er weer, heerlijk! 

Realiteit vs. ambities

Meer dan een enkele collega kucht alsof het een lieve lust is. Na corona houdt de griep huis. Het oplopende verzuim door griep baart me zorgen, maar ook en vooral de werkdruk van al die collega's die de gaten moeten dichtlopen om zo weinig mogelijk lesuitval te veroorzaken. Het onderwijs draait immers volop de komende periode. 
Het is niet alleen de vervanging van zieke collega's die tot werkdruk leidt, maar ook de terechte, hoge maatschappelijke verwachtingen van het onderwijs. Denk daarbij aan de basisvaardigheden op de gebieden taal, rekenen, digitale vaardigheden en burgerschap. Of het vergroten van gelijke kansen voor onze leerlingen dat weer vraagt om extra ondersteuning, veelal op maat. Vlak de nasleep van corona ook niet uit en het effect daarvan op onze leerlingen. Dat echoot nog steeds door in de klas en is zichtbaar in de doorstroomcijfers van de scholen.

90 uur persoonlijk keuzebudget

Kortom, de druk is hoog. Er zijn hoge verwachtingen van het onderwijs en tegelijk moeten we ervoor zorgen dat de ervaren werkdruk vermindert. Hoe dubbel ook in tijden van lerarentekort, biedt de huidige CAO VO mogelijkheden voor alle collega's: per schooljaar 2023-2024 kan iedere medewerker namelijk voor zichzelf keuzes maken om de individueel ervaren werkdruk te verlichten, mits het allemaal te organiseren is voor de school. Ik heb het over de 90 uur persoonlijk keuzebudget. Deze is niet bedoeld voor extra verlof of sparen, maar wél om lessen of taken te kunnen schrappen. Daardoor voer je minder werkzaamheden uit in dezelfde tijd, het onderwijs wordt iets minder ‘sprintjes trekken’ en ik denk dat dat gezond is. 

Snipperdagje

Bij Carmel hebben we nóg een mogelijkheid toegevoegd aan de menukaart voor het persoonlijk keuzebudget, namelijk die van het tussendoor kunnen snipperen van een dagje. Dat snipperen is bedoeld om de regie op de eigen tijd te vergroten. Een langgekoesterde wens, maar wel lastig te organiseren voor de school. De huidige cao is nogal anders dan de vorige. Toen kon je de uren voor het persoonlijk budget ongebreideld sparen en dat leidt natuurlijk niet tot minder werkdruk. Een mooie verbetering die de overlegpartners aan de onderhandelingstafel overeenkwamen.
 
Volgende week worden de keuzes via een enquête bij alle Carmelcollega's geïnventariseerd. Daarna volgt er een ingewikkelde puzzel voor de schoolleiding: kunnen we het organiseren en tot welke vacatures leiden deze keuzes? Ik hoop dat het ons lukt om tot betekenisvolle les- en taakvermindering te komen en tegelijkertijd de formatie straks weer rond te krijgen. Nú al zin in de evaluatie. Mijn hoofd is weer op gang. Goed jaar gewenst!