De avond komt
en de dag verdwijnt.
Ik breek het brood
en ik drink de wijn.
Ik drink op jou
en ik drink op mij.

Op zondagmiddag 15 maart is aan alle Carmelmedewerkers onderstaande brief verzonden:

Beste Carmelmedewerker,

Wij maken ons grote zorgen. Over elkaars gezondheid, die van onze leerlingen, en natuurlijk in het algemeen over wat ons te wachten staat. We horen en voelen dat dezelfde zorgen er bij jullie óók zijn.  Tot nu toe moeten de scholen waar mogelijk open blijven en onderwijs verzorgen, en vervullen we daarmee ook een belangrijke opvangfunctie. We proberen uit alle macht te doen wat we kunnen, maar ook wij kunnen het onmogelijke niet mogelijk maken. 

En daarom voelen we ons steeds meer ongemakkelijk bij de situatie die is ontstaan: aan de ene kant de officiële adviezen van het RIVM en het sterke beroep van het kabinet om open te blijven. En in die context de zorg voor de kwaliteit van ons onderwijs en de voorbereidingen op de examens.
Aan de andere kant zijn er steeds meer andere geluiden van andere experts en we zien de ontwikkelingen in de landen om ons heen. 

Het College van Bestuur voelt zich verantwoordelijk voor de veiligheid van alle Carmelleerlingen en -medewerkers. Daarom heeft het College van Bestuur een team samengesteld dat de ontwikkelingen op de voet volgt en indien nodig maatregelen voorstelt. Het team laat zich daarbij leiden door adviezen van deskundigen uit betrouwbare bronnen, zoals RIVM en GGD. Alle Carmelmedewerkers zijn geïnformeerd over onderstaande maatregelen. Leerlingen en ouders zijn via de schoolleiding geïnformeerd.

Tot voor kort gingen mijn gedachten bij het woord “Corona” uit naar een Mexicaans biertje. Dat is in korte tijd veranderd. De uitbraak van het virus in Wuhan, de mondiale verspreiding ervan en de reële kans op een pandemie leidt tot een onvoorstelbare media-aandacht. Op de kaart met besmettingen prijkt nu ook Nederland. Als professioneel schoolbestuur kun je niet anders dan je zo goed mogelijk voorbereiden, ondanks het gevoel dat het allemaal “nogal gehypet wordt”. Inmiddels draait het Carmel crisisteam volop en volgen we de aanwijzingen van de experts van de GGD en het RIVM nauwgezet.

Misschien moet ik er maar eens een punt achter zetten. Al die gesprekken met leerlingen die het prettig vinden om na schooltijd even een uurtje met me te praten. Wellicht wordt het tijd om mijn grenzen aan te geven, te zeggen dat zo’n uurtje betekent dat ik werk laat liggen. Werk dat ik op een later moment alsnog zal moeten afmaken. Wordt het tijd om te zeggen dat ik echt wel begrip voor hun situatie heb, maar helaas gewoonweg geen tijd heb om hen aan te horen.