Voor Bonhoefferdocent Marco Aydin komt alles samen in het landelijke project ‘Alleen jij bepaalt’: zijn liefde voor voetbal én voor zijn leerlingen van de vmbo-locatie Wethouder Beversstraat in Enschede. Iedere donderdagmiddag rond de klok van 15.00 uur stromen de kleine stuiterballen de Diekmanhal in Enschede binnen om voornamelijk plezier te maken. Zo ook Britt en Liam. ‘Alleen jij bepaalt’ is in het leven geroepen, zodat vmbo-jongeren tussen de 12-18 jaar gelijke kansen krijgen als het gaat om sporten.

‘Als je iets leuk vindt, dan gá je ervoor’

Ruim 35 jaar werkte Herbert Theunissen in de techniek en trainde hij in zijn vrije tijd jonge voetbalteams. Na een burn-out besloot hij werk en hobby te combineren. Nu is hij instructeur bij het technisch vmbo van Marianum, coördineert hij daar het Future Lab en is hij promotor van Sterk Techniekonderwijs.

Diversiteit is de wet van de aarde, schreef de filosofe Hannah Arendt ooit. Niet dé mens, maar ménsen bevolken onze planeet. In de praktijk lijken we dat steeds lastiger te vinden. Hoe raken we elkaar in het woud van verschillen niet kwijt?

Vooral de persoonlijke verhalen van lhbtiq+-jongeren zijn Esmee van der Sluis (5 havo, Carmelcollege Emmen) bijgebleven van de Carmelbrede studiedag over diversiteit in december vorig jaar. Verhalen over hoe het is om als lhbtiq+-jongere te horen dat iemand op jouw school de regenboogvlag heeft verbrand. Verhalen over nare opmerkingen die je soms krijgt en over de moeite die het kost om in de klas geaccepteerd te worden. ‘Dat blijft je bij. En dat jongeren dan toch sterk blijven, toch blijven vechten om zichzelf te mogen zijn.’

Met een bedachtzame blik kijk ik naar de vlag, die al zo’n 12 jaar in mijn leslokaal hangt: de regenboogvlag. Al die jaren een vanzelfsprekendheid en een bewust signaal aan de leerlingen die ik lesgeef: iedereen is welkom in mijn lokaal, ongeacht zijn/haar/diens geaardheid, uiterlijk, achtergrond enzovoort. Door het zien van deze vlag kunnen leerlingen dit, hopelijk, voelen. Maar soms schuurt het een beetje en merk ik dat leerlingen het wat ingewikkeld vinden dat die vlag er hangt. Ook als ik uitleg dat de vlag een teken is van welkom aan iedereen, een welkom dat verder gaat dan ‘alleen’ aan de lhbtiq+-leerlingen.

Acht jaar geleden kwam ik als spreekwoordelijke brugklasser binnen bij Carmel. Met volop werkervaring, maar groen in het onderwijs. De organisatie Carmel was voor mij op dat moment een relatief onbekende reus.
De afgelopen acht jaar heb ik als bestuurder mogen ervaren hoe groot de impact kan zijn van een krachtig scholennetwerk. De ongekende professionaliteit die je samen tot je beschikking hebt. Het vraagstuk hoe je deze professionaliteit op een goede manier kunt organiseren, aanspreken en gebruiken. En wat te denken van de aansprekende Carmelwaarden die je deelt, om samen de wereld een beetje mooier te maken. Om iedereen gelijke kansen te bieden. Om leerlingen op onze scholen te vormen en hen te laten ontdekken wie, en vooral hóé je wilt zijn en worden als mens.