‘De leerlingen verrassen me elke keer’

Met dezelfde passie waarmee hij vijftien jaar lang werkte als pastoor, staat Casper Pikkemaat nu voor de klas. “Van lesgeven krijg ik energie. Zeven of acht uur aan één stuk door, ik merk het niet. Ja, lichamelijk op een bepaald moment natuurlijk wel, maar geestelijk niet. Het geeft me plezier, voldoening, ontspanning zelfs. Ik geniet van de dynamiek en de interactie met de leerlingen. Wat mij het meest verwondert, is de nieuwsgierigheid en het kritisch denkvermogen van deze generatie. Leerlingen komen met vragen die me in vijftien jaar binnen de kerk nooit zijn gesteld. Pas nog, een leerlinge van 4 havo, zelf moslima: of ik iets kan vertellen over de drie-eenheid van Vader, Zoon en Heilige Geest. Leerlingen verrassen me elke keer. Soms zit dat in de kleine dingen. 

Leerlingen die bij me komen, me iets toevertrouwen. Dat zijn de kleine wonderen van de dag. Maar ook de spiegel die ze me voorhouden: doe je wat je hebt beloofd? En natuurlijk de ondeugd die bij het jong-zijn hoort. Toen ik vier dagen per week op school ging werken, zei een collega: ‘je verlaat het pastoraat’. Maar zo zie ik het niet. De zware verantwoordelijkheid voor een parochie is van me afgevallen, en het vak dat ik geef, is breder dan theologie. Maar ik voel ik me nog steeds een herder. Toen van 20.000 katholieken in negen geloofsgemeenschappen, nu van 500 leerlingen in 19 klassen. Want relatie gaat vóór prestatie. Ik ken ze alle 500 bij naam, van gezicht en een flink aantal ook van achtergrond. In de pauze in de gang is het ‘Dag meneer!’, ‘Dag meneer!’. We zíen elkaar en dat vind ik ontzettend waardevol.”

Casper Pikkemaat, docent levensbeschouwing bij het Twents Carmel College in Oldenzaal
Leeftijd: 42 jaar.
Werkt bij Carmel: sinds 2021.
Houdt van: voetbal (Ajax!), Formule 1, tennis, evenementen die mensen samenbrengen, zoals carnaval en de Zwarte Cross.
Bijzonder: verzorgt in het weekend nog kerkelijke vieringen.

Enthousiast geworden van het verhaal van Casper? Bekijk of we momenteel vacatures levensbeschouwing hebben!


Tekst: Suzanne Visser
Fotografie: Niki Kits-Polman