Leuk! Ik kwam vorige week aanrijden bij ’t Spant in Bussum en de Carmelvlag wapperde voor het gebouw. Dat voelde als thuiskomen. Bij binnenkomst gonst het al van pitchers die op het ‘Carmel Marktplein’ hun stand opzoeken. De bezoekers druppelen wat later binnen en verzamelen boven om met koffie en thee de dagopening bij te wonen. 

Voor de vakantie voerden we de jaarlijkse managementgesprekken op de scholen. Hierbij spraken we (onder meer) met coördinatoren, die zich inzetten voor verbetering van de basisvaardigheden. Taal, rekenen, digitale geletterdheid en burgerschap: het zijn belangrijke vaardigheden, die je nodig hebt in je verdere leven. We kwamen alleen maar enthousiaste collega’s tegen, die als geen ander snappen dat we deze vaardigheden vakoverstijgend moeten integreren. En die dit op hun beurt haarfijn  kunnen doorvertalen naar hun collega’s. 

We zijn weer compleet: alle Carmelscholen zijn sinds deze week weer vol aan de slag. Om maar met de deur in huis te vallen: dat kun je van de politiek niet zeggen. Daar staat het stil. Onderwerpen worden er binnenkort wel of niet controversieel verklaard. Met andere woorden: wat kan wel en wat kan niet behandeld in het nu nog demissionair kabinet. Dit raakt een gevoelige snaar bij mensen. Of het nu gaat om het klimaat, azielzoekers of om kansengelijkheid: we kunnen niet stilstaan als de wereld om ons heen doorgaat. In het onderwijs kunnen we thema’s niet afdoen met ‘dit onderwerp is nu controversieel, volgend jaar ben je de eerste’. Controversieel of niet, onze collega’s en leerlingen lopen iedere dag opnieuw de school in voor het beste onderwijs.

Weer zo’n spannende dag: de examenuitslag van het tweede tijdvak. Fijn dat veel leerlingen binnenkort hun diploma op mogen halen. Maar in heel Nederland liegen de examenresultaten er niet om. Deze zijn lager dan vóór corona. Dat is niet zo vreemd, want deze leerlingen ondergingen tijdens hun schoolperiode drie volle jaren coronaonderwijs. 

Stel je voor: je bent als docent Nederlands al 30 jaar verbonden aan je school. De kosten voor levensonderhoud lopen zo hoog op, dat het met een middeninkomen nog lastig rondkomen is. Misschien toch tijd voor een carrièreswitch… Of neem een docent economie, aan de start van z’n carrière. Is het onderwijs financieel aantrekkelijk of kiest ‘ie toch voor het bedrijfsleven? Het wordt tijd voor een realistisch loonbod, vind je ook niet?