Mijn neefje zit in groep 8 en woont in Amsterdam. De afgelopen weken bezocht hij meer dan tien middelbare scholen. Scholen in Amsterdam zijn er maar druk mee, met het organiseren van de open avonden en dagen. Net als onze Carmelscholen en alle andere scholen in het land. Op een open dag wil je laten zien waar je voor staat én wat jou onderscheidt van andere scholen. In Amsterdam zijn allerlei vormen van onderwijs beschikbaar en goed te bereiken. De keuze is reuze dus (tenminste: als je ingeloot wordt…).

Ervaringsdeskundige

Ik mocht mee met mijn neefje naar een van deze open dagen. Zijn ouders konden allebei niet. Sinds mijn benoeming bij Carmel was ik volgens mijn broer “deskundig genoeg”. Zelf was ik vooral erg nieuwsgierig hoe een school in Amsterdam zich presenteert te midden van dat grote aanbod. 

Eenmaal, andermaal…

Om kwart over zeven ’s avonds liepen we de bomvolle school binnen. Ouders werden meteen gescheiden van de kinderen. Ik kreeg een algemeen praatje over de school. Mijn neefje mocht een proefles volgen, waar in de kantlijn wat verteld werd over de specifieke onderwijsvorm van de school. De proefles had - net als op veel open dagen - een hoog “entertainmentgehalte”. Lees: geen beeld van hoe het echt gaat. Het onderwijs moet toch “verkocht” worden aan leerlingen. 

Anders

Het veldonderzoek ging verder. Na de voorlichting en proefles wilde (vooral) ik (mijn neefje was iets minder enthousiast…) wat leerkrachten en leerlingen spreken. Zo kun je pas echt onderzoeken of een school bij je past. Deze school profileerde zich echt anders. Denk aan groepen van 50-60 leerlingen, twee vakleerkrachten per groep, twee lessen per dag waarin twee vakken gecombineerd worden, bijna volledig thematisch en projectgericht onderwijs, en geen mogelijkheid om Duits of Frans te kiezen. 

Conclusie

Wat mij opviel? Leerlingen gaven feilloos en direct aan of het geschetste beeld door de school ook echt waar is. Medewerkers hadden vervolgens de neiging dit tegen te spreken. Leerkrachten vonden het lastig om aan mijn neefje zelf uit te leggen waarin de school anders is. Ik was ineens niet meer de undercover ervaringsdeskundige, maar een vertaalmachine. Vergelijken met andere scholen wilden ze eigenlijk niet. Ouders moeten zich klaarblijkelijk echt zelf door het onderwijsjargon heen worstelen naar de echte verschillen. 
Mijn conclusie? Het zou ouders helpen als scholen in eenzelfde stad samen in één voorlichtingsavond de verschillen en overeenkomsten weergeven. Dat scheelt iedereen tijd. 

Volgend jaar op mijn programma: een paar open dagen van Carmelscholen bezoeken. Ik zoek nog een leenkind. 😉


Fotografie: Annabel Jeuring