Titus Brandsma, één van de oprichters van Stichting Carmelcollege in 1922, wilde onderwijs dat verder kijkt dan cijfers en prestaties. Dat vinden we nu, 100 jaar later, nog steeds: een Carmelschool moet de leerling voorbereiden op het héle leven. Moeten we dáár dan óók op beoordeeld worden? Voor het Carmelpanel de stelling:

‘Carmelleerlingen zouden ook een rapportcijfer moeten krijgen voor hun persoonlijke groei en ontwikkeling’

Lisette Kleijssen-Donia, ouder, lid medezeggenschapsraad en ouderraad Canisius, Almelo
'Deze stelling vind ik mooi, maar tegelijkertijd heel lastig. Op zich vind ik het positief om leerlingen ook te beoordelen op inzet. Dat kan ze stimuleren. Maar wie beoordeelt dan, en op basis waarvan? In de ouderraad hoor ik er weleens over, maar daar bestaat eveneens twijfel. Je hebt immers geen objectieve criteria. En het zal je gebeuren dat je wordt beoordeeld door een docent met wie het niet klikt. Dat mag wel niet meespelen, maar we weten allemaal dat het gebeurt. Of neem een werkstuk dat door een groepje leerlingen is gemaakt. De een doet daarvoor meer doet dan de ander. Hoe weeg je dat dan mee? Nogmaals, het idee spreekt me aan, maar ik geloof niet in de uitvoerbaarheid.’

Tekst: Hans Morssinkhof
Fotografie: Marty van Dijken