Carmelscholen willen dat hun leerlingen zich ontwikkelen tot volwassen en verantwoordelijke mensen, met een goed ontwikkeld moreel kompas. Dit naast alle basisvakken en cognitieve vakken. Voorbeeld(ig)gedrag van alle Carmelcollega's is een voorbeeld voor onze leerlingen en draagt zo bij aan de ontwikkeling van dat kompas. Hoe staat het daar eigenlijk mee?

 

Vanuit de identiteit van onze stichting is impliciet af te leiden welk gedrag wel en welk gedrag niet kan. Maar omdat een misverstand zo geboren is, is onlangs in een gedragscode opgeschreven hoe om te gaan met dilemma’s in de omgang met onze leveranciers. Deze gedragscode vormt zo een aanvulling op onder meer de klachten- en klokkenluidersregeling.

 

Een moreel kompas zit van binnen, het is je eigen oordeel van goed of fout. Dat kompas groeit door in gesprek te gaan en de dilemma's te ontdekken waarvoor we ons gesteld zien. Zo bezien is het vreemd dat we een gedragscode met richtlijnen en regels nodig hebben. De code maakt ons schijn-integer. De bedoeling van de gedragscode is echter om het gesprek op gang te brengen. Bovendien worden we erop aanspreekbaar, doordat onze leveranciers kunnen lezen wat je van ons kunt verwachten.

 

De besluitvorming over de gedragscode heeft de nodige tijd in beslag genomen. Ik hoop niet dat dat ons moreel kompas weerspiegelt. Gezocht is naar de balans in de tekst van de code tussen expliciet en niet te betuttelend. Een beetje integer bestaat niet. Toch kun je over integriteit aan het twijfelen slaan, zeker als het “de schijn van” betreft. De oplossing ligt in het goede gesprek. Wanneer heb jij dat voor het laatst gevoerd?