We leiden onze leerlingen in het voortgezet onderwijs zo goed en compleet mogelijk op. Hopend dat ze daarmee voldoende bagage, kennis, vaardigheden en interesse meenemen naar het mbo, hbo of de universiteit. Iedereen heeft er baat bij dat jongeren goede studiekeuzes maken. Het kost namelijk nogal wat (en niet alleen geld!) als blijkt dat een studiekeuze achteraf toch niet de juiste bleek. Weerhoudt dat jongeren ervan om een ‘verkeerde keuze’ te maken? Dat niet, het gebeurt nog vaak dat studenten switchen van studie.

Een van de redenen waarom ik zo graag aan de slag ging bij het Twents Carmel College is ‘de open ruimte’. Jaren geleden nam ik met m’n collega’s levensbeschouwing deel aan een Carmelbrede werkgroep Identiteit. Daarin kwam een mooie afbeelding naar voren. Een kruis in de vorm van teksten met in het midden een leegte. Dit vond ik toen al mooi symbool staan voor Carmel, waar ik altijd de open ruimte voelde. Naar mijn idee is die ruimte nodig. Nodig voor ontwikkeling op onderwijskundig gebied, maar even goed op het gebied van persoonlijke ontwikkeling.  

Yes, het nieuwe nummer van Carmel Magazine is uit! In dit nummer lees je onder andere:

• ... over hoe onze scholen bezig zijn met (het verbeteren van) de basisvaardigheden.
• ... hoe Carmel de kwaliteit van het onderwijs versterkt en wat dit in de praktijk betekent. 
• ... over leerling Linda van Carmel College Salland, die begin dit schooljaar buiten de groep kwam te staan. Ze vertelt over hoe de supportgroep-methode haar hielp. 
• ... dat leerlingen van het Pius X College leren door te doen met de PiusXpedition-dagen.
• ... hoe het gaat met onze Carmel Academie, een halfjaar na de lancering.

Lees je mee?

Ik voel mij thuis bij Carmel. Zo voelt het na mijn start op 1 oktober als lid College van Bestuur. Waarom? Ik ontmoette betrokken en gedreven collega’s. Sprak met ze over de betekenis van onderwijs. Hoe wij het verschil voor leerlingen maken. Ik zie hoe onze lijfspreuk ‘kennis is maar de helft’ terugkomt in de scholen. 

Mensen in de trein, bus of metro die constant op hun telefoon kijken, voeren daardoor geen gesprek met medereizigers. We klagen erover dat werkelijk iedereen dat doet. De huidige maatschappij maakt zich er schuldig aan dat we alleen maar continu onze blikken naar beneden richten. Verzonken in onze zakencyclopedie, in plaats van werkelijk contact maken. We lopen daardoor zelfs de kans mis om nieuwe vriendschappen te sluiten.