Werken in het onderwijs onder het gesternte van Corona is zeker geen “makkie”. Ik zie docenten en leidinggevenden zich vol inzetten voor onze leerlingen en zich steeds weer aanpassen aan de veranderende omstandigheden. Leerlingen van alle jaarlagen mogen en gaan op dit moment weer iets meer naar school. De symbiotische eenheid van leerling en leraar wordt weer deels hersteld. En dat is merkbaar op school. De gang naar school valt nu samen met het moment van het openen van de staldeuren en de gang van de koeien naar de wei. De koeien springen een gat in de lucht als ze de wei weer mogen betreden. En ongeveer zo zal het er afgelopen week ook op veel scholen hebben uitgezien: dartelende leerlingen en leraren in de school. Het lentegevoel breekt door.
 
In de afgelopen coronawinter hebben de professionals van Carmelbedrijfsvoering gepuzzeld op betere ondersteunende processen, die de onderwijsprofessionals meer ruimte bieden om alle aandacht te kunnen hebben voor het onderwijs. Want het jammere is dat er te veel tijd van onze onderwijsprofessionals verloren gaat aan zaken die niet zoveel met onderwijs of met leerlingen en hun ouders te maken hebben. Die niet direct invloed hebben op het onderwijs maar waarvan we het wel normaal vinden dat ze moeten gebeuren.
 
Afgelopen week bespraken we in de stuurgroep Toekomstbestendige Bedrijfsvoering de eerste puzzels die zijn gelegd op een vijftal processen. Deze variëren van inkoop, tot administratie en het inrichten van een klantportaal waar je met al je vragen terechtkunt. Bedrijfsvoeringsprofessionals van scholen en bestuursbureau hebben daar als één team aan gewerkt. Juist door al het beeldschermwerken speelt afstand geen rol en is de kloof tussen centraal en decentraal opeens minder groot. Hoe mooi is dat?
 
En het levert uiteindelijk meer kwaliteit en goede ondersteuning van collega’s in het onderwijs door het creëren van een gezonde, veilige, inspirerende en duurzame leer- en werkomgeving, en goed beheerste bedrijfsvoeringsprocessen. Een mond vol, een hoge ambitie met dito verwachtingen. Net als van onze leerlingen, hebben we hoge verwachtingen van onze bedrijfsvoeringsprofessionals. Zo weten de professionals waar ze aan moeten werken, krijgt feedback een plek in de professionele ontwikkeling en kunnen ze vooruit. 
 
De bedrijfsvoeringsprofessionals helpen de onderwijsprofessionals graag, hebben óók een onderwijshart en werken daarom graag aan ruimte voor het onderwijs. Maar… zij hebben een ander vakgebied, namelijk bedrijfsvoering: financiën, administratie, ICT, facilitair en huisvesting. Daar lopen ze warm voor, zeker als ze daar iets moois als het onderwijs mee kunnen helpen.  
 
Ik begrijp best dat hiervoor vertrouwen nodig is, vertrouwen om te kunnen loslaten. Taken over te dragen aan de bedrijfsvoering en erop te mogen vertrouwen dat die taken in goede handen zijn. Maar laten we samen werken aan het groeien van het vertrouwen. Dan zullen zij je laten zien dat dat vertrouwen terecht is. Dat ze je kunnen ondersteunen en ontzorgen. 
 
Deal?