De week is voorbij gevlogen. Op het moment van schrijven, zijn de eerste klassen zijn nog aan het kennismaken.
Zo tekenden leerlingen elkaars portret met bijzondere kenmerken zoals sproetjes, kuifjes, beugels, oorbellen. Aansluitend stelden ze elkaar kennismakingsvragen. Geen vragen zoals ‘wat is je lievelingskleur of -eten’, maar vragen waardoor ze elkaar écht beter leren kennen. We concludeerden dat we allemaal anders zijn. Zowel wat uiterlijk als wat dromen betreft. 

‘Mevrouw, heeft u iets dat op een voederbak lijkt?’ Een guitig koppie met vrolijke kijkers kijkt me aan. Uhm, een voederbak? ‘Ja, ik speel straks namelijk een non-binaire cavia en zo’n voederbak maakt het dan compleet.’

Enige tijd terug viel mij de twijfelachtige eer te beurt om onderdeel te zijn van online posts namens twee nepaccounts van school. Geen idee wat er precies stond maar ik kwam er in ieder geval niet positief vanaf. Het scheelt dat ik niet de enige was. Het was een hele line-up, maar toch. Ik hoorde dit vlak voor m’n eerste les van die dag. De loop van de koffiehoek naar m’n lokaal was pittig, dwars door de grote hal gevuld met een paar honderd leerlingen. Even zou ik hier gewoon niet willen zijn.

Met een bedachtzame blik kijk ik naar de vlag, die al zo’n 12 jaar in mijn leslokaal hangt: de regenboogvlag. Al die jaren een vanzelfsprekendheid en een bewust signaal aan de leerlingen die ik lesgeef: iedereen is welkom in mijn lokaal, ongeacht zijn/haar/diens geaardheid, uiterlijk, achtergrond enzovoort. Door het zien van deze vlag kunnen leerlingen dit, hopelijk, voelen. Maar soms schuurt het een beetje en merk ik dat leerlingen het wat ingewikkeld vinden dat die vlag er hangt. Ook als ik uitleg dat de vlag een teken is van welkom aan iedereen, een welkom dat verder gaat dan ‘alleen’ aan de lhbtiq+-leerlingen.

Goeiemorgen allemaal. Ga lekker zitten. Hoe maakt me niet uit, mits jullie geen gevaarlijke capriolen uithalen. Belangrijkste is dat jullie gaan luisteren naar een verhaal dat ik ga vertellen en je gaat ofwel doodelen in je schrift, óf je maakt een woordweb naar aanleiding van het verhaal. Mevrouw, wat is dat, doodelen? Dit betekent dat je tekeningetjes maakt over wat je hoort. Wat je mooi, belangrijk of grappig vindt om te onthouden.