Dit is het 27e jaar dat ik lesgeef. In 1998 (ja kindertjes, nog in de vorige eeuw) rondde ik de hbo lerarenopleiding op Windesheim in Zwolle af en vijf jaar later de universitaire lerarenopleiding op de Radboud Universiteit in Nijmegen. Het kostte me veel moeite, inzet en vooral doorzettingsvermogen, maar gelukkig ben ik ontzettend eigenwijs en nam ik me voor om, koste wat kost, dat papiertje te halen.

‘Leerlingen uit plattelandsgemeenten hebben een beperkte woordenschat.’ Maar is dat eigenlijk wel zo? Dit is een van de vele mythes die met de Datateam-methode ontkracht werd. Geen aannames of onderbuikgevoelens, maar het daadwerkelijk toetsen van je ideeën en hypotheses aan beschikbare data. De methode is een resultaat van de nauwe samenwerking tussen Carmel en de Universiteit Twente (UT). 
Geen frustraties meer van wetenschappers die iets onderzoeken waarmee vervolgens niets wordt gedaan. Ook geen frustraties vanuit de praktijk waar je soms alleen een ‘object’ bent in een wetenschappelijk onderzoek en je uiteindelijk niet zoveel kunt met de resultaten. Door het partnerschap tussen Carmel en de UT werken wetenschap en praktijk echt sámen aan (duurzame) onderwijsontwikkeling. Inmiddels al bijna vijftien jaar lang!

Zo vlak voor de kerstvakantie mocht ik nog een blog schrijven. Wat doe je in deze drukke tijden? Je zoekt hulp. In dit geval van mijn virtuele vriend: ChatGPT. Door drie keer een wat verfijndere ‘prompt’ in te voeren, produceert deze allemansvriend bovenstaande tekst. Welgeteld één minuut werk. Kennelijk vindt generatieve kunstmatige intelligentie dat deze woorden jou een menselijke en warme kerstboodschap brengen. ChatGPT maakt hierbij gebruik van een zogenaamd large language model. Dit model is in staat om een "logische en samenhangende" tekst te maken op basis van een enorm groot aantal teksten en bronnen. Makkelijk en snel? Jazeker! Persoonlijk en warm? Nee, dat niet.

De week is voorbij gevlogen. Op het moment van schrijven, zijn de eerste klassen zijn nog aan het kennismaken.
Zo tekenden leerlingen elkaars portret met bijzondere kenmerken zoals sproetjes, kuifjes, beugels, oorbellen. Aansluitend stelden ze elkaar kennismakingsvragen. Geen vragen zoals ‘wat is je lievelingskleur of -eten’, maar vragen waardoor ze elkaar écht beter leren kennen. We concludeerden dat we allemaal anders zijn. Zowel wat uiterlijk als wat dromen betreft. 

‘Mevrouw, heeft u iets dat op een voederbak lijkt?’ Een guitig koppie met vrolijke kijkers kijkt me aan. Uhm, een voederbak? ‘Ja, ik speel straks namelijk een non-binaire cavia en zo’n voederbak maakt het dan compleet.’