School als oefenplaats

We zijn weer compleet: alle Carmelscholen zijn sinds deze week weer vol aan de slag. Om maar met de deur in huis te vallen: dat kun je van de politiek niet zeggen. Daar staat het stil. Onderwerpen worden er binnenkort wel of niet controversieel verklaard. Met andere woorden: wat kan wel en wat kan niet behandeld in het nu nog demissionair kabinet. Dit raakt een gevoelige snaar bij mensen. Of het nu gaat om het klimaat, azielzoekers of om kansengelijkheid: we kunnen niet stilstaan als de wereld om ons heen doorgaat. In het onderwijs kunnen we thema’s niet afdoen met ‘dit onderwerp is nu controversieel, volgend jaar ben je de eerste’. Controversieel of niet, onze collega’s en leerlingen lopen iedere dag opnieuw de school in voor het beste onderwijs.

Wederkerigheid

Honderd jaar geleden zou je nog kunnen zeggen dat we er in het onderwijs alleen voor moesten zorgen dat we mensen opleiden voor toenmalig werk. Tegenwoordig weten we dat school óók een grote impact heeft op de toekomst van een kind, op de gemeenschap en op een land. School is ook een oefenplaats, waar je als mens oefent met gedrag. Gedrag waardoor de ander zich gezien en gerespecteerd voelt, en waarbij inclusiviteit vanzelfsprekend is. De ander mag verwachten dat jij daar moeite voor doet, en andersom. In dialoog heb je het over hoe dat gaat en hoe je dat ervaart. Een oefenplaats dus. 

Goed of fout

Gaat dit altijd goed? Nee, maar in de samenleving lijkt het soms alsof alles meteen goed moet gaan. Als je een fout maakt, dan gaat je hoofd eraf (cancelcultuur). Zeker aan bepaalde ‘fouten’ zitten zware sancties en terecht. Maar soms is het belangrijk dat je ruimte krijgt om te leren. Mensen maken fouten en mogen zich verbeteren. Ook al zou je het je voornemen om je iedere dag “perfect” te gedragen, het gaat best een keertje fout. Mag je dan je fout herstellen? Of heerst er een ‘eens fout, altijd fout’-mentaliteit?

Samen oefenen = samen leven

Ik gun ons voor dit schooljaar veel momenten waarin mensen oefenen met gedrag, waarbij de ander zich gezien, gerespecteerd en geïncludeerd voelt. Waarbij we het nog een keer mogen proberen, als blijkt dat dit niet in één keer goed gaat. Misschien is dat ook wel iets voor de politiek: vaker met elkaar oefenen. Stap voor stap bouwen aan echt ‘samen leven’ en verantwoordelijkheid nemen voor de urgente onderwerpen.