Zoals velen van ons al hebben vernomen, viert Stichting Carmelcollege volgend kalenderjaar in mei haar 100-jarig jubileum. 

Onlangs vroeg een jonge collega aan mij wat nou de rol is geweest van de karmelieten voor onze scholen. In het boek over de geschiedenis van de Orde der Karmelieten staat hierover: “Zij leverden het merendeel van het personeel: de rector, maar ook een stoet aan paters die deskundig waren of moesten zijn op verschillende terreinen. Door hun gestage arbeid en door hun contacten in het Twentse land zorgden ze ervoor dat middelbaar onderwijs een gewoon iets werd in een omgeving waarin studeren tot dan toe was voorbehouden aan enkelingen.”* Over socialisatie en emancipatie gesproken: woorden die toen nog niet uitgevonden waren, maar al wel in de praktijk werden gebracht. 

Waardengericht en interreligieus onderwijs

In hetzelfde boek worden de “Uitgangspunten beleidsvisie 1980 van het bestuur van Stichting Carmelcollege” beschreven. Zo valt hier te lezen bij Waarden en normen: “Het bestuur is van oordeel dat in het onderwijs niet ‘waardenvrij’ kan worden gewerkt. Bij onderwijsactiviteit worden waarden en normen overgedragen en dat moet ook.” Ja, toen maakte de stichting al werk van waarde(n)gericht onderwijs. 

En iets verderop: “Het bestuur is voorstander van scholen met een christelijke signatuur; het erkent daarbij wel dat er voor ons ook nog andere inspiratiebronnen zijn en dat de waarden, zoals die uit het evangelie tot ons komen, niet het exclusieve bezit zijn van het christendom.” 

Hieruit blijkt ook dat onze stichting ruim 40 jaar geleden al ontwikkelingen stimuleerde voor interreligieus onderwijs.

Heel de mens

En nu - in 2021 - blijkt de missie van ons schoolbestuur een logisch voortvloeisel te zijn van deze uitgangspunten uit 1980.

In onze missie staat nu: “Wij rusten onze leerlingen toe voor een goede start van de rest van hun leven. Het gaat daarbij om ‘heel de mens’ met al zijn talenten. Wij willen onze leerlingen helpen zich te ontwikkelen tot volwassen en verantwoordelijke mensen, met een goed ontwikkeld moreel kompas, die zelfstandig hun weg vinden in de wereld en daar hun bijdragen aan leveren.”

Heel mooi om te ervaren dat wij als Carmelscholen in een voortgaande, coherente geschiedenis en traditie staan. Een geschiedenis met sterke en duidelijke idealen/uitgangspunten die niet worden ingewisseld als deze iets minder populair zijn in onze samenleving. 
Maar wel uitgangspunten die geworteld zijn in de tijd, ook in deze tijd. En dus aanpassingen behoeven met betrekking tot de veranderende tijd.

Veranderingen

Ik moet denken aan het beeld van een zwoegende mens, die zich eerst verzet tegen veranderingen, ze daarna omarmt en zich vervolgens afvraagt hoe hij ooit zonder die veranderingen heeft kunnen leven.
Geldt dit ook niet voor ons als we terugkijken...? Want ons onderwijs is niet in graniet gegraveerd. Het staat juist middenin onze samenleving. Net als onze bijna 100-jarige Carmelstichting.

Peter van Lange, docent
 

* Ribbert, G.J., Hodes, M., Thüss, B.J. (Stichting “De karmelieten in Twente” 1995), De Karmel in Twente: 1855-1995