Ja, en dan ga je weer een lockdown in met elkaar. Naarstig op zoek naar een goede invulling en het wegzetten van een rooster. 
Ondanks dat we open mochten blijven, en anders dan de eerste lockdown, hebben wij besloten om voor alle leerjaren het volledige lesrooster, inclusief praktijkvakken, online te gaan verzorgen. De praktijkvakken niet door laten gaan is op een praktijkonderwijsschool geen optie.
Elke dag zijn we gestart met een mentormoment en zo sloten we de dag ook af. Op deze manier hadden we de leerling letterlijk en figuurlijk in beeld. 

Ik heb de neiging om te reageren op alle negatieve dingen en over de gevolgen die deze periode met zich meebrengt, maar ik wil eigenlijk heel graag kwijt hoe ik het heb ervaren. Namelijk: FANTASTISCH!
Maar ja, daar ga ik niet voor achter een laptop zitten. Waarom vond ik het fantastisch? Nou gewoon, om wat ik allemaal te zien en te horen heb gekregen.

Als docent consumptieve technieken geef ik sinds 2019 huishoudkunde in de keuken. Ik werk hier met weekthema’s. Deze heb ik vanaf januari online gewoon doorgezet.
Voorbeelden hiervan zijn: 

• Wortel
• Bladerdeeg of wrap
• Rond de avondklok (maak iets zoets of hartigs wat je ’s avonds thuis kunt delen)
• Voorbereiden op het avondeten
• Gebruik tenminste drie van de volgende ingrediënten: boter, ei, bloem, vocht
• Maak je eigen lunch
• Appeltaart (ingrediënten zijn bij elke leerling op 5 februari afgegeven door de mentor)

Nadat ik geïnventariseerd had wat iedereen ging doen, gingen ze aan de slag. Dan zag ik bij de één een broertje helpen, bij de ander een oma. Honden, katten, slangen, papegaai, hamsters, van alles kwam in beeld.
Een leerling stond bellend in de keuken, want moeder was even naar de winkel toe om eieren te halen. Komt er een mevrouw in beeld. “Ha, daar is mama.” Maar nee, dat was de buurvrouw die eieren kwam brengen. Voor hele families, inclusief opa’s en oma’s werden pannenkoeken gebakken.

En dan de vragen die je krijgt:
“Meneer, is dit de koekenpan?”
“Welke pan moet ik pakken?”
“Op welke stand moet de oven?”
“Tot welk streepje moet de melk?”
“Mag ik naar de wc?” En het mooiste vond ik als de een terug kwam vroeg een ander: “Mag ik nu naar de wc?”
“Meneer ik kan niet afwassen, want bij ons geldt de regel, als je de machine opendoet en hij is schoon, dan moet je hem ook uitruimen. En hij is schoon.” Nou, dan weet je wat je te doen staat.
“Het pannenkoekenbeslag is zo dun. Dat is vast niet goed, want bij ons zijn de pannenkoeken altijd dikker en stevig.”
“Ik ben al klaar en moest na de lessen nog stofzuigen van mijn vader. Mag ik dat nu doen?”
“Jongens en meisjes: pak nu even wat drinken en iets van een koekje of iets dergelijks.” “Waarom?” “Omdat (naam leerling) jarig is en nu even gaat trakteren.”

Van alle gerechten en producten die leerlingen hebben gemaakt, hebben ze mij via Teams foto’s opgestuurd.
Die laat ik, nu ze weer op school zijn, tijdens de les zien. Ze wachten allemaal in spanning af totdat hun foto’s komen. Ze zien heus weleens verschillen, maar zijn allemaal trots op datgene wat ze gedaan en gemaakt hebben.

En ja, ik heb leerlingen achteruit zien gaan en voorgesteld voor de opvang op school. Ik heb een ruziënde leerling met moeder moeten ‘toespreken’. Broertjes en zusjes horen ruziën.
Vaders die wegliepen uit de kamer, omdat er weer een mixer stoorde tijdens hun telefoongesprek.
Maar ik heb ook hele mooie gesprekken gehad met leerlingen, ouders en oma’s.
Als online voyeur zie je nu eenmaal veel bij de leerling thuis. Misschien wel meer dan wanneer we op school zitten. 
Ook ouders hebben nu dingen gezien die ze anders misschien nooit of pas veel later gezien zouden hebben. 

Het was een goede en mooie tijd, waar ik blij van werd, maar bovenal verlang ik weer naar het normaal! 

Gerrit Nijhof, docent Twents Carmel College