Elk jaar zijn we weer blij als het voorjaar zich aandient. We zitten – om de titel van een dagelijks NPO 1-programma te citeren – aan "de vooravond" van het voorjaar.
Beide woorden, vooravond én voorjaar, zijn vervuld van hoop en daarbij horende verwachtingen. Ook voor ons voortgezet onderwijs, waarin we beginnen met één dag fysiek onderwijs voor elke leerling. Om het in dichtregels te verwoorden: "We willen verder en weer door. Ja verder, we gaan ervoor. Niet blijven hangen in zompig verdriet. Want hiermee red je het niet.*" 

We leven (weer) in een stilte voor de storm. Een tijd – een momentum – waarin we onder andere weer plannen gaan maken voor ons fysieke onderwijs. Zo kan school, naast een leerhuis, binnenkort ook weer een leefgemeenschap worden. Het samenleven en de samenleving die jongeren zo gemist hebben.
Vanuit – misschien een beetje – het vertrouwen dat we straks weer iets zullen beleven van hoe het was. En hoe kostbaar en essentieel school is voor leerlingen, én voor ons: leerkrachten en onderwijsondersteund personeel. 

Kortom, aansluitend bij de metafoor van "stilte voor de storm": het is alweer gaan waaien... Laat later nu zijn!*

Peter van Lange, docent 

* Uit: R. Haagsma (2020), “'t Is mooi geweest: lofzang op het leven”