Vorige week liep ik om iets over half negen de school binnen. Een groepje leerlingen uit de derde klas liep hard pratend en lachend juist naar buiten. Een uur lesuitval en dus naar de supermarkt voor chips, broodjes frikandel en energydrank. ‘Hey’, riep de ene jongen naar dat blonde meisje, ‘ga jij dat pretpakket kiezen, ben je dom of zo?’

Ik was al binnen en hoorde niets meer. Die leerlingen zijn nog maar 14, 15 hooguit, die zijn nog jong. Maar die mening over het pretpakket is al oud, heel oud. Hun ouders zijn ouder. Zouden ze het achterhaalde principe van het pretpakket via de genen hebben meegekregen? Nurture of nature?

Is het wel zo’n pretje, dat zogenaamde pretpakket? De talen hebben meer studielasturen; meerdere vaardigheden. De lappen tekst van geschiedenis en aardrijkskunde zijn ook niet voor de poes en dan ook nog kunstgeschiedenis? Misschien denk ik te makkelijk over bèta, maar formules integreren en toepassen is toch niet zo moeilijk, als je het begrijpt?

Op de nieuwjaarsborrel van de tennisclub (ik tennis niet, mijn man wel) sprak ik een 65-jarige hardcore bètaman. Na koetjes en kalfjes, smashpoints, een pracht van een rally en een strakke backhand kwam er eindelijk iets interessants uit zijn mond. Hij had als zeventienjarige niet een vrije keuze in opleiding kunnen maken. Zijn ouders vonden techniek de enige optie. Hij deed dat braaf en was er ook goed in. Alfavakken lagen hem niet. Goede keuze. Techniek is makkelijk, zei hij. Dat valt namelijk te leren. De vaardigheden die je nodig hebt om met mensen om te gaan en werken, zijn vele malen moeilijker te leren. Aha!

Ik was een CM-meisje zónder wiskunde. Drama was het, wiskunde en de bijlessen. Uiteindelijk, na mijn derde opleidingskeuze - ik ben niet voor niets decaan geworden later - kreeg ik te maken met het vak Statistiek in mijn propedeusejaar. Wederom een drama. Hetzelfde gevoel uit mijn middelbare schooltijd kwam terug. Na de derde poging bleef nog één poging over. Ik pakte mijn werkwijze aan en stond elke dag aan de desk van mijn docent voor nadere uitleg. Huilend soms. Resultaat: een 9,5! Trots dat ik was op mezelf!

Hoe dan ook: er is nog altijd een grote groep ouders die het CM profiel niet goed genoeg vindt. Waarom? Om daarom. Met exacte vakken kun je meer, kennelijk. En er is nog altijd een nóg grotere groep ouders die minimaal havo wenst voor hun kind. Waarom? Dan kun je meer kanten op. Zegt iedereen.

Ik ga binnenkort aan de slag als decaan BBL, KBL, GL, GTL. Ik weet zeker dat ik jullie in de toekomst vast hele mooie succesverhalen kan vertellen!

Rebecca Stavast, decaan bovenbouw