Een vinger gaat omhoog in 4H6. ‘Mevrouw, ik weet allang wat ik wil worden en studeren - triomfantelijke blik en vervolgens armen over elkaar - ‘dus,' vervolgt ze,’ hoef ik geen andere opleidingen te onderzoeken’.

‘Aha’, denk ik, ‘alweer een mazzelaar die het nu al weet’. ‘Nou’, zeg ik, ‘fijn dat je het al weet. Welke opleiding?' ‘Pabo', vertelt ze en ze kijkt tevreden. ‘Dus je wil voor de klas in het basisonderwijs, nou, ze kunnen daar genoeg mensen gebruiken. Welke LOB-activiteiten heb je ondernomen om tot deze keuze te komen?' Ze kijkt me aan alsof ik Russisch praat. ‘Huh?... eehh…’

Gelach van die ene club jongens, die alles grappig vinden als het maar niet over hun gaat. Ik leg op het digibord een LOB-opdracht uit en de klas gaat rumoerig aan de slag.

Ik loop naar het pabo-meisje en vraag wat ze over de pabo-opleiding weet.

Een meisje dat het vanaf de brugklas al weet, een bevestigende omgeving heeft, ouders, vriendinnen, en een niet heel reëel, romantisch beeld over het leraarschap in stand houdt. Eén open dag heeft ze bezocht en heeft alleen gevonden wat ze wilde horen. Ze is niet de eerste, enige en zeker niet de laatste.

Onlangs is uitvoerig onderzoek gedaan naar triggers voor uitval in het eerste jaar op het hbo. Wat overduidelijk is gebleken is dat studenten die minder goed onderzoeken en of zich minder aan keuze committeren tevens de studenten zijn die vanuit extrinsieke motivatie of zonder specifieke redenen aan een opleiding beginnen. Risico op uitval is dan enorm. Pabo-meisje lijkt hierin te passen.

Het is mijn plicht om haar samen met de mentor te stimuleren vooral nóg meer open dagen te bezoeken, meeloopdagen te regelen en ook aanverwante opleidingen te onderzoeken. Dán kan ze reflecteren en bepalen of een juiste keus inderdaad de pabo is. Ik betwijfel het. Hopelijk heb ik een zaadje geplant en heeft ze toch een fijn weekend. De bel gaat en ze loopt enigszins beteuterd weg. Tsja…

Rebecca Stavast, decaan bovenbouw