Trots op mijn leerlingen afkomstig van alle continenten,
door het coronavirus ligt opnieuw hun houvast in gruzelementen.
Niet meer samen naar school of naar buiten,
sportclubs en winkels die de deuren sluiten. 

Ook nu wil ik de juf blijven die ziet, kletst, luistert, grapt en prijst,
terwijl daarvoor eigenlijk echt contact is vereist.
App-berichten ontvang ik in groten getale en op alle tijden, 
hier kon niemand zich op voorbereiden.

Zorg dragen voor persoonlijke aandacht, informatie en welbevinden vind ik essentieel,
de meeste leerlingen hebben thuis nog niet zoveel.
Het is een enorme uitdaging om op afstand passend onderwijs te realiseren, 
als anderstalige jongeren hebben ze nog legio vaardigheden te leren. 

De bedrukte koppies en strijdlust raken mij,
zelfstandig werken in een vol huis met beperkte voorzieningen is een hels karwei.
Taken worden met grote inspanning aangegaan,
ik mag de stapjes via talloze berichtjes gadeslaan.

Met telefoons is 1,5 meter afstand geen probleem,
we ontwikkelen samen een alternatief app-onderwijssysteem.
Ik kijk uit naar een vol klaslokaal,
elke leerling weer aanwezig met z’n eigen verhaal.

Ik bewonder hun flexibiliteit en kracht,
ze dragen allemaal een ongevraagde vracht.
Zoveel losgelaten, gezien en doorstaan,
en dan hier proberen om die nieuwe weg in te slaan.

Lydia Nieman    
Docent Carmelcollege Gouda, ISK Gouda