“Onder de sterrenhemel werden veel mooie gesprekken gevoerd. Cultuurverschillen werden besproken, en het was prachtig om te zien dat leerlingen die Engels op school lastig vonden, zich toch goed verstaanbaar konden maken aan de Thaise mensen.”

Barbara Smith werkt als onderwijsassistent in het vmbo bij Carmel College Salland. In april 2018 vertrok zij met twee collega’s en 16 derdejaars vmbo-leerlingen voor zeventien dagen naar Thailand om daar te werken op een school voor leerlingen met een beperking. 

‘Stel je voor, je bent 15 jaar en woont in een klein dorp in Nederland. Je leven bestaat voornamelijk uit school, familie en een sociaal netwerk waarmee je contact hebt via internet. En dan beland je in een Thaise jungle, zonder mobieltje en zonder contact met thuis. In de broeiende warmte, hard aan het werk. Dat is nogal een Xperience!

De leerlingen die naar Thailand gingen, hadden allemaal zo hun redenen om mee te gaan op dit grote avontuur. De een wilde erachter komen of werken met kinderen met een beperking leuk zou zijn, de ander wilde iets van een andere cultuur zien en was nog nooit in het buitenland geweest, een volgende vond het moeilijk om aansluiting te krijgen in een groep en greep de kans aan om met leerlingen uit verschillende klassen een nieuwe start te maken. Ook van onze kant was die gevarieerde samenstelling een bewuste keuze. Van de negentig aanmeldingen konden we er maar zestien selecteren. En we wilden verschillende typen leerlingen meenemen om in de groep een goede balans te krijgen. 

Het resulteerde in een hele hechte groep met veel betrokkenheid en verbondenheid. Ook leerlingen die normaal gesproken niet opvallen in een klas, zag je opbloeien. Zij konden zich vasthouden aan de leerlingen die in de klas wel altijd vooraan staan. Het was mooi om te zien hoe dat allemaal samenging; hoe leerlingen, ook van verschillende vmbo-niveaus, naar elkaar toe trokken en uiteindelijk dikke vrienden werden. Natuurlijk was het niet altijd leuk: iedereen heeft het wel een keer lastig gehad of heeft wel eens gehuild. Maar daar praat je over: “Ja jongens, we zijn hier nu, we moeten verder” en dan ga je weer met elkaar door. 

Op de shock die het geeft om in een heel andere cultuur te zijn, kun je leerlingen niet echt voorbereiden. Dat moeten ze ervaren. Van tevoren hadden we het natuurlijk wel uitgebreid gehad over wat in Thailand gewoon is, over wat ze daar op straat tegen zouden kunnen komen. Wat neem je mee, waar moet je aan denken? Je kunt er niet rondlopen met blote schouders of met zo’n korte short die meiden hier graag dragen, ook niet als het warm is. En als je een tempel bezoekt, doe je een omslagdoek om. We hadden het allemaal besproken, en in de praktijk ging het heel goed. Onder de sterrenhemel werden veel mooie gesprekken gevoerd. Cultuurverschillen werden besproken. En het was prachtig om te zien dat leerlingen die Engels op school lastig vonden, zich toch goed verstaanbaar konden maken aan de Thaise mensen.

Voor een aantal leerlingen heeft deze reis hun kijk op de wereld wel veranderd. Ze kunnen nu toch wat verder kijken dan hun eigen wereldje. Ze hebben gezien dat zij het eigenlijk toch wel goed hebben, ook op school, met alle mogelijkheden die er zijn. Dat een mobieltje, een iPad of Netflix niet vanzelfsprekend zijn en dat de kinderen daar zonder dat alles ook heel gelukkig zijn. Zo’n reis leert je relativeren.

Er zijn ook leerlingen die naar aanleiding van de reis echt besloten hebben de wereld te gaan ontdekken voordat ze een vervolgopleiding doen. Eén leerling, die nog niet veel had gereisd, heeft naar aanleiding van de Xperience besloten naar Australië te gaan. Een ander doet nu een jaar highschool in Amerika. Dat is heel leuk om te horen.

Wat ik vooral bijzonder vind, is dat onze school dit al zoveel jaren doet. Er zijn al veel collega’s met groepen leerlingen weggeweest: naar Kenia, naar Nepal, en dus ook naar Thailand. Er zijn maar weinig scholen die dit met derdeklassers doen en zeker maar weinig scholen voor praktijkonderwijs en vmbo. Als het over dit soort grote reizen gaat, is dat meestal in vwo of havo. Dat maakt de Xperience wel uniek.’